Jaskinia Lodowa Miętusia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jaskinia Lodowa Miętusia
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Zachodnie
Wielka Świstówka

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

85 m

Głębokość

14 m

Deniwelacja

25 m

Wysokość otworów

1590 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

245 m

Ekspozycja otworów

ku NNE

Data odkrycia

lipiec 1963

Odkrywca

L. Nowiński, R. Rodziński

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.E-11.29

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Lodowa Miętusia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jaskinia Lodowa Miętusia”
Ziemia49°14′26″N 19°54′06″E/49,240642 19,901742

Jaskinia Lodowa Miętusia (Lodowa Szczelina, Jazz Club, K-3) – jaskinia w Tatrach Zachodnich, w Wielkiej Świstówce, czyli środkowej części Doliny Miętusiej. Wejście do jaskini znajduje się w północno-wschodniej ścianie Kazalnicy Miętusiej na wysokości około 1590 metrów n.p.m.[1] Długość jaskini wynosi 85 metrów, głębokość 14 metrów, deniwelacja 25 metrów[2][3].

Przekrój jaskini
Wielka Świstówka. Na wprost po prawej Kazalnica Miętusia

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Głównym ciągiem jaskini jest szeroki Lodowy Korytarz pokryty lodem. Można się do niego dostać od otworu wejściowego schodząc w dół niskim 9-metrowym korytarzykiem. Na samym początku Lodowego Korytarza odchodzi boczny ciąg nazwany Korytarzem do Wanty.

Lodowy Korytarz dochodzi do rozgałęzienia skąd:

  • na prawo odchodzą dwa niskie korytarzyki, z których jeden kończy się lodowym progiem.
  • na wprost  idzie korytarz, który po paru metrach rozgałęzia się. W górę idzie 3-metrowa, lodowa pochylnia w stronę Korytarza do Wanty, w dół natomiast korytarz kończy się szczeliną.

Korytarz do Wanty. Zaczyna się 4-metrowym progiem i stromo idzie w górę. Dochodzi się nim do zacisku (Zacisk z Wantą), za którym znajduje się Salka na Rozdrożu, z której odchodzą dwa ciągi:

  • na wschód idzie w górę meander z niewielkimi prożkami kończący się zaciskiem.
  • na południowy zachód ciąg prowadzi do 5-metrowej studzienki, a dalej do salki. Łączy się ona przez zacisk, którego nie udało się do tej pory przejść, z Lodowym Korytarzem[4].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

Lód  pokrywa ściany jaskini, a nawet strop. Miejscami tworzą się lodospady. Można w niej spotkać stalaktyty lodowe.

Roślinność w jaskini nie występuje[5].

Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia została odkryta w lipcu 1963 roku[5] przez Leszka Nowińskiego i Ryszarda Rodzińskiego.

Wobec wahań poziomu lodu zmieniających kształt jaskini trudno podać dokładnie miejsca, do których docierały poszczególne zespoły odkrywcze[2].

W sierpniu 1976 roku poziom lodu był tak niski, że wyprawa z AKT Wrocław weszła do ciągu pod lodowym progiem na końcu jednego z dwóch korytarzyków, odkrywając 18 metrów korytarzy. Również wtedy W. Augustyn, jako jedyny, przeszedł Zacisk z Wantą i odkrył około 30 metrów korytarzy. 

W 2013 roku grotołazi z STJ KW Kraków odkryli około 29 metrów nowych partii w Korytarzu do Wanty oraz kilkanaście metrów w przedłużeniu Korytarza Lodowego[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, s. 672. ISBN 83-7104-009-1.
  2. a b Jaskinia Lodowa Miętusia, Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego pod patronatem KTJ PZA [online], www.sktj.pl [dostęp 2016-03-15].
  3. Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
  4. a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-15].
  5. a b Jerzy Grodzicki (red.): Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie Zachodniego Zbocza Doliny Miętusiej. Warszawa: PTPNoZ.