Jaskinia w Małej Świstówce
49°14′44″N 19°53′43″E/49,245436 19,895317| Plan jaskini | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Położenie | |
| Właściciel | |
| Długość |
50 m |
| Głębokość |
6,5 m |
| Deniwelacja |
6,5 m |
| Wysokość otworów |
1411 i 1417 m n.p.m. |
| Wysokość otworów nad dnem doliny |
45 m |
| Ekspozycja otworów |
ku SE i SE |
| Data odkrycia |
1966 rok |
| Kod |
(nr inwentarzowy PIG) T.D-10.05 |
Położenie na mapie Karpat  | |
Położenie na mapie Tatr  | |
| 49°14′44″N 19°53′43″E/49,245436 19,895317
| |
Jaskinia w Małej Świstówce – jaskinia w Miętusich Turniach w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich[1]. Ma dwa otwory wejściowe, położone na wąskich półkach skalnych, które znajdują się w Małej Świstówce na wysokościach 1411 i 1417 metrów n.p.m., 40 metrów od Jaskini Miętusiej Wyżniej[2]. Długość jaskini wynosi 50 metrów, a jej deniwelacja 6,5 metra[3].
Opis jaskini
[edytuj | edytuj kod]Jaskinię stanowi parę prostych i prawie poziomych korytarzy połączonych ze sobą.
Główny korytarz ma 22 metry długości i zaczyna się od dolnego otworu, a kończy piaszczystym syfonem.
W połowie jego długości odchodzi 6-metrowy korytarzyk, na którego końcu można przejść do małej salki lub wejść do kolejnego korytarza (9-metrowego), który prowadzi do górnego otworu[3].
Przyroda
[edytuj | edytuj kod]W jaskini występują nacieki grzybkowe i mleko wapienne.
Jej ściany są mokre. Do połowy długości głównego korytarza rosną mchy i porosty[3].
Historia odkryć
[edytuj | edytuj kod]Jaskinia była prawdopodobnie znana od dawna. Jednak pierwszą wzmiankę o niej opublikował Z. Wójcik w 1966 roku[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Tatry polskie. Mapa topograficzna 1:10 000. Zarząd Topograficzny Sztabu Generalnego WP, Wydawnictwo Czasopisma Wojskowe, 1984
- ↑ Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-22] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
- ↑ a b c d Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-01-31].