Jastrabské sedlo
Państwo | |
---|---|
Kraj | |
Wysokość |
365 m n.p.m. |
Pasmo | |
Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie kraju trenczyńskiego ![]() | |
Położenie na mapie Słowacji ![]() | |
48°48′28″N 18°05′17″E/48,807778 18,088056 |
Jastrabské sedlo (lokalnie również: Sedlo Jarky; 365 m n.p.m.) – niska przełęcz w zachodniej Słowacji, w głównym grzbiecie Centralnych Karpat Zachodnich, rozdzielająca Góry Strażowskie na północy od Gór Inowieckich na południu. Siodło przełęczy znajduje się w granicach wsi Mníchova Lehota (powiat Trenczyn), natomiast jej nazwa pochodzi od leżącej na południowy wschód od przełęczy wsi Trenčianske Jastrabie.
Charakterystyka geomorfologiczna[edytuj | edytuj kod]
Przełęcz jest niska, lecz stosunkowo wąska. Jej północno-zachodnie stoki opadają w głęboką i wąską dolinę, natomiast jej południowo-wschodnie podnóża są szerokie i płaskie. Pierwszym znaczniejszym szczytem po stronie Gór Strażowskich jest wznosząca się na północ od siodła przełęczy Macková (681 m n.p.m.), natomiast po stronie Gór Inowieckich leżący na południowy zachód od przełęczy Humenec (609 m n.p.m.).
W kierunku północno-zachodnim spod przełęczy spływa Turniansky potok (lewobrzeżny dopływ Wagu), natomiast w kierunku południowo-wschodnim – Sviniansky potok (niżej jako Svinica, prawobrzeżny dopływ Bebravy.
Charakterystyka geologiczna[edytuj | edytuj kod]
Przełęcz leży na linii znacznego, tzw. jastrabianskiego uskoku tektonicznego, oddzielającego mezozoiczne, płaszczowinowe formacje Gór Strażowskich (budujące je dolomity eksploatowane są w wielkim kamieniołomie, położonym tuż na wschód od przełęczy) od łupków krystalicznych zrębu Wysokiego Inowca. W strefie tego uskoku w rejonie przełęczy występuje kilka źródeł mineralnych.
Znaczenie komunikacyjne[edytuj | edytuj kod]
Przez najniższy punkt przełęczy biegnie oddana do użytku w 1901 r. linia kolejowa nr 143 Chynorany-Trenczyn, natomiast kilkanaście metrów wyżej (po stronie Gór Inowieckich) równoległa do niej droga I klasy nr I/9 (dawniej droga krajowa nr 50) z doliny Wagu przez Bánovce nad Bebravou do doliny Nitry. Na przełęczy znajdują się przystanki komunikacji autobusowej oraz przystanek kolejowy Mníchova Lehota. Przy wspomnianej drodze na przełęczy znajduje się popularny zajazd o nazwie „Radar“ i parking[1].
Znaczenie turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Przez przełęcz biegną czerwone znaki szlaku turystycznego, łączącego tu schronisko Chata pod Ostrým vrchom w Górach Strażowskich ze schroniskiem pod Inowcem w Górach Inowieckich. Zaczynają się tu też znaki
zielone, również prowadzące do wspomnianego schroniska pod Inowcem (obydwa szlaki w wejściu z przełęczy do schroniska ok. 1 h 50 min.)[2].
Przełęcz jest też ważnym węzłem turystycznych szlaków rowerowych.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mirosław J. Barański: Inowiec, ostatni tysięcznik Karpat Zachodnich [w:] „Gazeta Górska” R. XXIX, nr 3 (115), lato 2021, s. 28–33
- ↑ Považský Inovec. Piešťany. Turistická a cyklistická mapa 1 : 50 000...
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Považský Inovec. Piešťany. Turistická a cyklistická mapa 1 : 50 000, 5. wyd., VKÚ Harmanec 2019, ISBN 978-80-99934-05-5;
- Petrovič Daniel, Petrovič Jozef i in.: Považský Inovec. Turistický sprievodca ČSSR č. 24, wyd. Šport, slovenské telovýchovné vydavateľstvo, Bratislava 1986