Punk jazz
| Pochodzenie |
punk rock, |
|---|---|
| Czas i miejsce powstania |
połowa lat 70. XX w. |
| Instrumenty |
wokal, gitara, gitara basowa, perkusja, saksofon, trąbka, puzon, klarnet, pianino, kontrabas |
| Największa popularność |
niszowa |
| Podgatunki | |
| jazzcore | |
| Podgatunki powstałe z połączenia z innym stylem muzycznym | |
| jazz metal | |
| Style regionalne | |
| no wave | |
Punk jazz (zwany też jazz punk) – gatunek, łączący specyficzne gatunki jazzu z lat 60. i 70. (zwłaszcza free jazz i jazz fusion) z szybkim tempem i instrumentami typowymi dla punk rocka (zazwyczaj eksperymentalne gatunki takie, jak no wave i hardcore punk). Zespołami gatunku, które zdobyły większą popularność są: Naked City (i część projektów Johna Zorna), Nomeansno, The Lounge Lizards, James Chance and the Contortions. Chociaż względnie najwięcej wykonawców kojarzonych z gatunkiem działało w latach 60./70. (eksperymenty free jazzowe Sun Ra, Ornette Colemana czy punkowe Television[1]) i zwłaszcza 80. (grupy no wave i eksperymentalne takie, jak reggae-punkowe Bad Brains czy późne Black Flag), to styl przetrwał w różnych odmianach dalej. W latach 90. miał wpływ na wykonawców post-hardcore'owych (Drive Like Jehu, Cap n'Jazz, Refused), awangardowych (Diamanda Galás), a także na powstanie jazzcore'u/jazz metalu, gatunku łączącego metalcore z jazzem (przedstawiciele: Zu, Pain Killer, Ephel Duath, Naked City). Polskim przedstawicielem punk jazzu była grupa Śmierć Kliniczna.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Biografia Television. AllMusic. [dostęp 2015-03-27]. (ang.).