Kępa (wyspa)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kępa na Wiśle w okolicach Magnuszewa

Kępa – niewielka wyspa na rzece lub jeziorze wynurzona przy średnim stanie wody i utrwalona przez roślinność. Piaszczysto-żwirowe osady kępy zawierają jedynie wąskie wypełnienia ilaste[1].

Kępy powstają w wyniku stopniowego przekształcania się i stabilizacji ławicy śródrzecznej.

Kępy mogą porastać m.in. wierzby.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski: Słownik geologii dynamicznej. Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, s. 110. ISBN 83-220-0196-7.