K-11 (1971)
 Bliźniaczy poławiacz K-8 | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Oznaczenie NATO |
Pajak |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
5 lutego 1971[1] |
| Wodowanie |
23 czerwca 1971[1] |
 Marynarka Wojenna
| |
| Wejście do służby |
11 grudnia 1971[1] |
| Wycofanie ze służby |
28 lutego 2005[1] |
| Los okrętu |
złomowany w 2006 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
110 t standardowa |
| Długość |
34,9 m |
| Szerokość |
6,6 m |
| Zanurzenie |
1,6 m |
| Napęd | |
| 2 silniki wysokoprężne M50F5 o mocy nominalnej 1000 KM (maksymalnej 1200 KM), 2 śruby | |
| Prędkość |
21 w |
| Zasięg |
300 Mm |
| Uzbrojenie | |
| pierwotnie: 2 działka plot 25 mm 2M-3M (2×II) od połowy lat 80.: 2 działka plot 23 mm ZU-23-2M Wróbel (2×II) | |
| Załoga |
18 |
K-11 – polski okręt pomocniczy - poławiacz torped typu Kormoran, w służbie w latach 1971-2005. Nieoficjalnie nazywany "Kormoran II". Jego okrętem bliźniaczym był K-8 (1971).
Służył w 45. Dywizjonie Pomocniczych Jednostek Pływających w Gdyni. Został wycofany ze służby 28 lutego 2005. Został wystawiony na sprzedaż na złom 9 czerwca 2006 r. i jego złomowanie rozpoczęło się w tym samym roku we Władysławowie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jarosław Ciślak. Polska Marynarka Wojenna 1995. Warszawa: Lampart i Bellona, 1995, ISBN 83-86776-08-0, s.168.
- Złomowanie poławiacza torped K-11. Morze Statki i Okręty nr 6/2006, s.36