K-148 Orenburg
| Klasa | |
|---|---|
| Typ |
projekt 949A (NATO: Oscar II) |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 MW ZSRR
| |
| Wejście do służby | |
 MW Rosji
| |
| Los okrętu |
aktywny |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
155 m |
| Szerokość |
18,2 m |
| Napęd | |
| • 2 reaktory OK-650B • 2 turbiny parowe • 2 śruby | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Sensory | |
| sonar: MK-500 (NATO: Shark Gill) aktywny/pasywny | |
| Uzbrojenie | |
| • 24 x P-700 • torpedy • RPK-7 | |
| Wyrzutnie torpedowe |
torpedowe: |
| Załoga |
107 |
K-148 Orenburg – radziecki, a następnie rosyjski, atomowy okręt podwodny projektu 949A (seria: Antej, kod NATO: Oscar II), skonstruowany do przenoszenia pocisków manewrujących (SSGN). "Orenburg" jest okrętem wiodącym projektu jednych z największych okrętów podwodnych świata, przeznaczonych do zwalczania amerykańskich okrętów nawodnych, zwłaszcza zaś działających w ramach grup uderzeniowych (LGU) lotniskowców.
Budowa tego okrętu rozpoczęła się w 1982 roku, zwodowano go w roku 1985 w następnym zaś roku przyjęto go do służby w radzieckiej flocie północnej, gdzie służył pod nazwami "Krasnodar" oraz "Wołogda", aby ostatecznie przyjąć nazwę K-148 "Orenburg". Dalsze losy tego okrętu nie są jasne, prawdopodobnie jednak uległ uszkodzeniu w roku 1998.
.svg){kind=small}