Karol II d’Alençon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Karol II d'Alençon)

Karol II d’Alençon, zwany Wielkodusznym lub Wspaniałomyślnym (fr. le Magnanime; ur. 1297, zm. 26 sierpnia 1346) – hrabia Alençon i hrabia Perche (1325–1346), a także hrabia Chartres i hrabia Joigny (1335–1336) jako mąż Joanny z Joigny.

Wizerunek nagrobny Karola II

Życie[edytuj | edytuj kod]

Karol był drugim synem Karola de Valois i jego pierwszej żony Małgorzaty, hrabiny Anjou[1] i bratem Filipa VI, króla Francji. W kwietniu 1314 poślubił Joannę z Joigny[2], która w 1335 została następczynią swojego ojca Jana II jako hrabina Joigny, ale zmarła 2 września 1336. Nie mieli dzieci. Karol zadebiutował w Guyenne pod rozkazami ojca i wykazał się wielką odwagą podczas pierwszego oblężenia.

Po śmierci ojca 16 grudnia 1325 r. Karol otrzymał hrabstwo Alençon, ziemie Champrond, Châteauneuf-en-Thymerais i Senonches, a także las Perche, zgodnie z umową zawartą przez jego ojca.

Jego brat Filip został królem Francji w 1328 roku, ale Edward III z Anglii zażądał korony i odmówił złożenia hołdu. Filip mianował Karola głównodowodzącym wojskami królestwa i wysłał go, by stłumił bunt w Saintes, wywołany przez Anglików[3]. Karol zdobył Saintes i kilka innych twierdz.

Zaręczyny, małżeństwa i problemy[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z umową z lipca 1308, podpisaną w Serbii między jego ojcem a królem Serbii, Karol II był początkowo zaręczony z córką króla, księżniczką serbską Zoricą, ale ponieważ jej ojciec sabotował misję legatów papieskich wysłanych do Serbii, Karol de Valois wycofał się z tego[4].

W kwietniu 1314 ożenił się najpierw z Joanną, hrabiną Joigny (zm. 1336), córką Jana II, hrabiego Joigny (ur. 1277) i jego żony Agnès de Brienne (1285). Nie mieli dzieci.

W grudniu 1336, po śmierci pierwszej żony, ożenił się z drugą Marią de La Cerda y Lara (1310 – 19 listopada 1379, Paryż), córką Fernando de la Cerda, lorda Lary[5]. Z tego związku urodziły im się dzieci:

  1. Karol III, hrabia Alençon (1337 – 5 lipca 1375, Lyon), mianowany arcybiskupem Lyonu w 1365 roku[5].
  2. Filip z Alençon (1338–1397, Rzym), biskup Beauvais w 1356[5], później kardynał, arcybiskup Rouen, łaciński patriarcha Jerozolimy, patriarcha Akwilei oraz biskup Ostii i Sabiny.
  3. Piotr II, hrabia Alençon (1340 – 20 września 1404)[2], poślubił Marie Chamaillart, wicehrabinę Beaumont-au-Maine.
  4. Izabela z Alençon (1342 – 3 września 1379, Poissy)[5], została zakonnicą.
  5. Robert z Alençon, hrabia Perche (1344–1377)[5], poślubił 5 kwietnia 1374 Joannę z Rohanu[2], córkę Jana I, wicehrabiego Rohanu.

Śmierć[edytuj | edytuj kod]

Charles przystąpił do wojny o sukcesję bretońską w 1340 roku, a następnie zginął w bitwie pod Crécy[5]. Podobnie jak jego ojciec, został pochowany w zburzonym już kościele Couvent des Jacobins w Paryżu; jego wizerunek znajduje się obecnie w Bazylice św. Denisa.

Herby[edytuj | edytuj kod]

  • Herb hrabiów i książąt Alençon z rodu Valois
    Herb hrabiów i książąt Alençon z rodu Valois
  • Herb hrabiów Perche
    Herb hrabiów Perche

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ de Venette 1953 ↓.
  2. ↑ a b c Autrand 1994 ↓.
  3. ↑ Henneman 1971 ↓.
  4. ↑ Dejan Nikolić, Svi vladari Srbije
  5. ↑ a b c d e f Doubleday 2001 ↓.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Francoise Autrand: Charles V: Le Sage. Fayard, 1994. (fr.).
  • Simon R. Doubleday: The Lara Family: Crown and Nobility in Medieval Spain. Harvard University Press, 2001. (ang.).
  • John Bell Henneman: Royal Taxation in Fourteenth-Century France: The Development of War Financing, 1322-1359. Princeton University Press, 1971. (ang.).
  • Jean de Venette: The Chronicle of Jean de Venette. Columbia University Press, 1953. (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Karol_II_d’Alençon&oldid=70108228”