Karolina Olsson
 Karolina Olsson (1908) | |
| Data i miejsce urodzenia |
29 października 1861 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
5 kwietnia 1950 |
Karolina Olsson, znana również jako Soverskan på Oknö (śpiąca z Oknö) (ur. 29 października 1861 w Oknö, obok Mönsterås w Szwecji, zm. 5 kwietnia 1950 tamże) – Szwedka, która rzekomo pozostawała w stanie hibernacji[1] pomiędzy 1876 a 1908 (32 lata).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Olsson miała pięcioro rodzeństwa. Jej matka urodziła się w 1829, a ojciec w 1825 i był rybakiem. Dziewczyna rozpoczęła naukę w szkole dopiero jesienią 1875, choć umiała już czytać i pisać. Mieszkała razem ze swoją rodziną na farmie, na wyspie Oknö[2].
22 lutego 1876 Olsson zasnęła w wieku czternastu lat. Dzień przed skarżyła się na bóle zęba. Rodzina uważała, że w grę wchodzą czary i ich córka powinna się położyć. Jednak nie obudziła się ze snu, który nastąpił[2].
Kilkakrotnie odwiedzał ją miejscowy lekarz, Johan Emil Almblah, który stwierdził, że jej sen był ciężkim przypadkiem histerii. Dziewczyna w lipcu 1892 trafiła na miesiąc do szpitala w Oskarshamn. Podejmowano również próby wyleczenia choroby za pomocą elektryczności. 2 sierpnia 1892 Olsson została zwolniona bez zmiany jej stanu zdrowia. Diagnoza, którą postawili lekarze brzmiała: dementia paralytica[2].
Olsson spożywała dziennie tylko dwie szklanki mleka. W 1905 zmarła jej matka, po czym opiekę nad nią i domem sprawowała gospodyni. W 1907 utonęło jej dwóch braci. Dziewczyna za każdym razem cierpiała na histeryczne napady płaczu przebywając nadal w stanie snu. Olsson zawsze była czysta i nigdy nie miała długich paznokci ani brudnych włosów[2].
Obudziła się 3 kwietnia 1908, 32 lata i 42 dni po tym, jak po raz pierwszy zasnęła[1]. Miała wtedy 46 lat, a wyglądała jakby miała 20.
Zmarła w 1950, w wieku 88 lat z powodu krwotoku śródczaszkowego[3].
Badania, spekulacje[edytuj | edytuj kod]
Spekulowano, że Olsson mogła tak naprawdę nie spać i hibernować przez cały ten czas. Było wiele niewyjaśnionych cech jej stanu; na przykład jej włosy, paznokcie i paznokcie u nóg nie wydawały się rosnąć[4].
Psychiatra, dr. Frödeström spotkał się z Olsson w 1910. W 1912 opublikował artykuł na temat jej stanu zdrowia zatytułowany, La Dormeuse d’Oknö – 21 Ans de Stupeur. Guérison Complète[3]. Analiza ograniczała się do niejasnej sytuacji będącej przypadkiem hibernacji.
Ciekawostki[edytuj | edytuj kod]
W 2012 losy Karoliny Olsson zostały pokazane w kameralnym teatrze operowym. Spektakl, Sen Karoliny napisał kompozytor, Anders Eliasson[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b John Brown: Fortean Times, wydanie 71-77, 1993 rok. books.google.de. [dostęp 2009-06-18]. (ang.).
- ↑ a b c d Soverskan på Oknö. hem.fyristorg.com. [dostęp 2007-09-27]. (szw.).
- ↑ a b Holmstedt, Bo; Ljungberg, Lennart; Moëll, Hans; Sjöberg, Sven G. (1963). Soverskan på Oknö [The Sleeper at Oknö] (szw.).
- ↑ John Pinkney: The Mary Celeste Syndrome. books.google.de. (ang.).
- ↑ Bo Löfvendahl: Soverskans öde gestaltas i opera. svd.se. [dostęp 2012-05-31]. (szw.).