Kastor (wnuk Dejotara I)

Kastor
	król Galacji
Okres	od 40 p.n.e.; do 36 p.n.e.
	król Paflagonii
Okres	od 40 p.n.e.; do 36 p.n.e.
	król Małej Armenii
Okres	od 40 p.n.e.; do 36 p.n.e.
	Dane biograficzne
Data śmierci	36 p.n.e.
Ojciec	Kastor Tarkondarius
Matka	Adobogiony (?)
Dzieci	Dejotar II Filadelf

Kastor (zm. 36 p.n.e.) – król Galacji, Paflagonii i Małej Armenii od 40 p.n.e. do swej śmierci. Syn tetrarchy Tektosagów Kastora Tarkondariusa i Adobogiony(?), córki Dejotara I Filoromajosa, króla Galacji.

W 45 r. Kastor oskarżył swego dziadka macierzystego Dejotara przed Rzymianami o spisek na życie Gajusza Juliusza Cezara. Obrony króla podjął się wówczas słynny mówca rzymski Cyceron. Ten mową W obronie Dejotara (łac. „Pro rege Deiotaro”), zachowaną do dziś, bronił go skutecznie przed Cezarem.

W 40 r., po śmierci Dejotara, triumwirowie, po pojednaniu się w Brundyzjum, wyznaczyli następstwo na tronie Galacji Kastorowi, dodając mu Paflagonię oraz Małą Armenię. Kastor jednak niezbyt długo cieszył się władzą. Prawdopodobnie zmarł w 36 r. Marek Antoniusz postanowił zreorganizować jego państwo. Ofiarował Galację Amyntasowi, byłemu sekretarzowi króla Dejotara I, który pozyskał przychylność Rzymianina. Natomiast Dejotarowi II Filadelfowi, synowi Kastora, pozostawił Paflagonię i Małą Armenię. Ten współrządził z siostrą Adobogioną i synem Dejotarem Filopatorem w Paflagonii.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Syme R., Anatolica: studies in Strabo, ed. A. R. Birley, Oxford University Press 2003, s. 133-136, ISBN 0-19-814943-3.