Kazania augustiańskie

Kazania augustiańskie – dwa kazania w języku polskim z końca XV lub początku XVI wieku.

Kazania powstały jako glosy do kazań łacińskich. Polski tekst, nadpisany nad tekstem łacińskim, układa się w prawie kompletne kazania, przeznaczone na 20. i 21. niedzielę po Zielonych Świątkach. Kazania przeznaczone były dla zakonników.

Punktem wyjścia kazań są narracyjne przykłady, objaśniane dalej w sposób alegoryczny. Np. na początku pierwszego kazania umieszczona jest historia o królu, który popadł w niemoc z rozpaczy po stracie syna. Z pomocą przychodzą mu trzej filozofowie – Arystoteles, Platon i Cyceron. Następnie wyjaśnione jest, że król oznacza Adama, zmarły syn – jego duszę, zaś dobrodziejstwa filozofów – akt odkupienia.

Rękopis znajduje się w Bibliotece Jagiellońskiej. Dawniej przechowywany był w bibliotece klasztoru augustianów w Krakowie, od której kazania przyjęły nazwę.

Bibliografia

• Teresa Michałowska: Literatura polskiego średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2011, s. 417. ISBN 978-83-01-16675-5.