Kazimierz Majewski (podpułkownik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Majewski
Data i miejsce urodzenia

3 marca 1789
Miłocice

Data i miejsce śmierci

12 września 1831
Twierdza Modlin

Ojciec

Stanisław Majewski

Matka

Antonina Zielińska

Żona

Wiktoria Smoczyńska

Dzieci

Ludwika

Rodzeństwo

Tekla Zaborska, Dionizy Franciszek Majewski, Jan Kanty Majewski, Zofia Julianna Majewska, Antonina Weronika Zaborska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Virtuti Militari

Kazimierz Majewski (ur. w dworze Miłocice, ochrzczony 3 marca 1789 w parafii Słomniki[1], zm. 12 września 1831 w Twierdzy Modlin[2]) – polski wojskowy i powstaniec z 1830.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kazimierz Roman Majewski urodził się przed 3 marca 1789 w dworze Młocice, gdzie oficjalistą był jego ojciec, Stanisław Majewski, późniejszy dzierżawca dóbr Bogucice. Matką była Antonina z Zielińskich. Służbę rozpoczął 1809 jako sierżant 15 pp Księstwa Warszawskiego. W 1811 uzyskał stopień podporucznika, w 1812 - porucznika. Walczył pod Smoleńskiem, Możajskiem, Tarutynem, Medynią, Czyrykowem, Wiaźmą, Krasnem i nad Berezyną, gdzie dostał się do niewoli. W 1814 wrócił do kraju. W 1815 wstąpił do armii Królestwa. W 1817 został kapitanem w 4 ppl. Członek Towarzystwa Patriotycznego. W noc listopadową dowodził piątą kompanią flizylierską. 6 lutego 1831 stopień majora. 10 marca 1831 odznaczony Krzyżem Kawalerskim Virtuti Militari (odznaczenie nr 408). 17 lutego - 18 marca 1831 pełnił obowiązki dowódcy pułku ; od 20 czerwca dowódca pułku. Śmiertelnie ranny w drugim dniu szturmu Warszawy, zmarł 10 września 1831 i został początkowo pochowany we wsi Kikoły nad Narwią.

W roku 1830 ożenił się z Wiktorią Smoczyńską herbu Stankar, córką Tomasza i Rozalii Bob. Akt ślubu w warszawskiej parafii Nawiedzenia NMP nie zachował się, ale dostępne są alegaty - akty urodzenia małżonków, pozwolenie na ślub od władz wojskowych oraz pozwolenia ojca Stanisława Majewskiego na zawarcie związku małżeńskiego[3]. W tym samym roku rodzi się jedyna córka Kazimierza Ludwika, która umarła jako pięciolatka i pochowana jest razem z ojcem na cmentarzu w Pomiechówku[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Józef Święcicki, Pamiętnik ostatniego dowódcy pułku 4 piechoty liniowej, opracował i wstępem poprzedził Robert Bielecki, Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1982