Kazimierz Polanowski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kazimierz Polanowski
Herb
Pobóg
Data śmierci

przed 27 października 1741

Kazimierz Polanowski herbu Pobóg (zm. przed 27 października 1741 roku) – chorąży lubaczowski od 1736 roku, stolnik urzędowski w latach 1726-1729, podstoli buski w latach 1724-1736, starosta salnicki[1].

Poseł na sejm z limity 1719/1720 roku[2] i na sejm nadzwyczajny pacyfikacyjny 1736 z województwa bełskiego.

Jako deputat podpisał pacta conventa Stanisława Leszczyńskiego w 1733 roku[3]. Konsyliarz i delegat województwa podolskiego w konfederacji dzikowskiej w 1734 roku[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rodzina, herbarz szlachty polskiej, t. XIV, Warszawa 1917, s. 180.
  2. Urszula Kosińska, Sejm 1719-1720 a sprawa ratyfikacji traktatu wiedeńskiego, Warszawa 2003, s. 270.
  3. Porządek na Seymie Walnym elekcyi między Warszawą a Wolą dnia 25 Sierpnia roku Pańskiego 1733 postanowiony, s. 56.
  4. Konfederacja Generalna Stanów Koronnych y Wielkiego Xięztwa Litewskiego na walnym zieźdźie w Dźikowie pod Sandomierzem postanowiona dnia V miesiąca Listopada. Roku Pańskiego MDCC.XXXIV, [b.n.s]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wiesław Bondyra, Chronologia sejmików bełskich w czasach saskich (1697–1763), w: Res Historica, z. 7, 1999, s. 130.
  • Urzędnicy województwa bełskiego i ziemi chełmskiej XIV-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Henryk Gmiterek i Ryszard Szczygieł. Kórnik 1992, s. 254.