Klasyfikacja fregat żaglowych

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Klasyfikacja fregat żaglowych – system klasyfikacji fregat żaglowych wedle liczby dział stosowany w XIX wieku przez niektóre państwa zachodnie. Oficjalnie przyjęty przez United States Navy.

Klasyfikacja[edytuj | edytuj kod]

typ maksymalna liczba dział minimalna liczba dział pokłady działowe
(w tym główny pokład)
I klasa 50 [1] 42 [2] 2 [2]
II klasa 36 [2] 28 [2] 1 lub 2 [2]
III klasa 24 [2] 20 [2] 1 [2]

Zastosowanie[edytuj | edytuj kod]

United States Navy zaczęła powszechnie stosować powyższy system klasyfikacji od 1825 roku[3]. Królewski Instytut Architektów Morskich, międzynarodowa organizacja budowniczych okrętów, od 1860 roku również stosował ten system[1].

Nowy system, opierający się na wadze pocisków wystrzelonych z całej burty, został zaadaptowany podczas wojny secesyjnej[4]. Do 1875 roku został zastąpiony systemem klasyfikacji okrętów wojennych wedle tonażu[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b The Royal Institution of Naval Architects: Transactions of the Royal Institution of Naval Architects, Volume I. The Royal Institution of Naval Architects, 1860. (ang.).
  2. a b c d e f g h Nautical Research Guild: Nautical research journal, Volumes 26-27. Nautical Research Guild, 1980. (ang.).
  3. Register of the Commissioned and Warrant Officers of the Navy of the United States, including Officers of the Marine Corps, and other, for the Year 1825. (ang.).
  4. Charles Brandon Boynton: The History of the Navy During the Rebellion, Volume 1. D. Appleton and Company, 1870. (ang.).
  5. Annual Report of the Chief of the Bureau of Steam-Engineering 1875. United States Government Printing Office, 1876. (ang.).