Klub Państwowców Polskich

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Klub Państwowców Polskich (zwane inaczej Stronnictwem Państwowym)– aktywistyczne ugrupowanie polityczne w Królestwie Polskim działające w latach 1916-1918

Powstałe 21 lipca 1916 z inicjatywy Władysława Studnickiego, przy poparciu okupacyjnych władz niemieckich[1]. Była to nieliczna grupa działaczy wywodzących się przeważnie z Kresów wywodzących się z kręgów które przed I wojną światową zerwały ze Stronnictwem Demokratyczno-Narodowym[1]. Głosiło program odbudowy niepodległego państwa polskiego jako monarchii i stworzenia armii polskiej w oparciu o Niemcy. Poparło akt 5 listopada 1916.

Do zarządu Klubu wchodzili: Władysław Studnicki, Zygmunt Makowiecki, Stanisław Tarczyński, Zygmunt Kramsztyk, Janusz Suski, Antoni Humnicki, Ludwik Zawadzki i Wincenty Rzymowski[1]. Jego organami prasowymi były pisma: "Naród a Państwo", "Goniec Warszawski", "Godzina".

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Jerzy Holzer, Jan Molenda, Polska w pierwszej wojnie światowej, Warszawa 1967, s,352