Koń dunajski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Koń dunajski jest dość zwyczajnym wierzchowcem i silnym koniem do lekkich zaprzęgów.

Historia, pochodzenie[edytuj | edytuj kod]

Koń dunajski ukształtował się jako rasa dopiero na początku XX wieku, poprzez skrzyżowanie oryginalnego ogiera noniusa z klaczami gidran. Otrzymywane z tej krzyżówki potomstwo było zwartej, silnej budowy. Wciąż jednak poprawiano rasę, dodając krew koni angloarabskich, a także folblutów, ale nie przyniosło to nadzwyczajnych rezultatów.

Użytkowość[edytuj | edytuj kod]

Dziś koń dunajski jest najpopularniejszym koniem na terenie Bułgarii pod wierzch i do lekkich zaprzęgów.

Budowa, pokrój, eksterier[edytuj | edytuj kod]

Mimo znacznej ilości krwi arabskiej i folblutów, jest tylko poprawny, o raczej pełnej sylwetce. Wygląda na to, że odziedziczył po swym przodku noniusie nie najlepsze cechy.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]