Komunalny Fundusz Pożyczkowo-Zapomogowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Komunalny Fundusz Pożyczkowo-Zapomogowy – środki finansowe ustanowione dekretem z 1945 r., istniejące w latach 1945–1948, przeznaczone głównie na zapomogi dla związków samorządowych ze specjalnym uwzględnieniem tych związków, które przy maksymalnym wykorzystaniu przysługujących im źródeł dochodowych i przy racjonalnej gospodarce nie mogły pokryć bieżących wydatków związanych z wykonaniem zadań ustawowych[1].

Fundusz powstał w miejsce zniesionego komunalnego funduszu pożyczkowo-zapomogowego, utworzonego rozporządzeniem Prezydenta Rzeczypospolitej z 1927 r[2].

Zarząd Funduszem sprawował Ministerstwo Administracji Publicznej w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Tworzenie Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Do Funduszu wpływały:

  • nieużyte dotychczas sumy, pozostające na rachunku zniesionego dekretem komunalnego funduszu pożyczkowo-zapomogowego,
  • nieściągnięte dotychczas należności z tytułu sum, przypadających komunalnemu funduszowi pożyczkowo-zapomogowemu na podstawie przepisów dotyczących tego funduszu, wydanych przed dniem 1 września 1939 r.,
  • należności z tytułu pożyczek, udzielonych z komunalnego funduszu pożyczkowo-zapomogowego przed dniem 1 września 1939 r.,
  • należności, przypadające komunalnemu funduszowi pożyczkowo-zapomogowemu na podstawie dekretu z 1945 r. o reformie samorządowego systemu podatkowego i dekretu z 1945 r.o podatku wojskowym[3][4].

Lokata Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Fundusz był ulokowany w centralnej instytucji bankowej, która została utworzona dla celów kredytu komunalnego. Do czasu utworzenia tej instytucji Fundusz był ulokowany w Polskim Banku Komunalnym.

Gospodarowanie środkami Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Zasady rozdziału i warunki udzielania zapomóg i pożyczek z Funduszu, w szczególności wysokość oprocentowania pożyczek i terminy zwrotu, jak również sposób i warunki lokaty i administrowania Funduszem ustalał Minister Administracji Publicznej w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

Funduszu mógł również udzielać związkom samorządowym pożyczki bezprocentowe lub oprocentowane na zasilenie funduszów kasowych, a w wyjątkowych przypadkach na inne cele, między innymi na pokrycie wydatków inwestycyjnych.

Zniesienie Funduszu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1948 r. o Samorządowym Funduszu Wyrównawczym zlikwidowano Komunalny Fundusz Pożyczkowo-Zapomogowy[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dekret z dnia 2 listopada 1945 r. o Komunalnym Funduszu Pożyczkowo-Zapomogowym. Dz.U. z 1945 r. nr 50, poz. 290
  2. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 1 czerwca 1927 r. o utworzeniu komunalnego funduszu pożyczkowo-zapomogowego oraz częściowej zmianie ustawy z dnia 11 sierpnia 1923 r. o tymczasowym uregulowaniu finansów komunalnych i częściowej zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 17 czerwca 1924 r. o obowiązku i sposobie pokrywania wydatków przez związki komunalne. Dz.U. z 1927 r. nr 50, poz. 448
  3. Dekret z dnia 13 kwietnia 1945 r. o reformie samorządowego systemu podatkowego. Dz.U. z 1945 r. nr 13, poz. 73
  4. Dekret z dnia 13 kwietnia 1945 r. o podatku wojskowym. Dz.U. z 1945 r. nr 13, poz. 74
  5. Ustawa z dnia 9 marca 1948 r. o Samorządowym Funduszu Wyrównawczym. Dz.U. z 1948 r. nr 16, poz. 111