Konrad Szabelewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Konrad Szabelewski
Ilustracja
Konrad Szabelewski, ps. „Lew”
Data i miejsce urodzenia

6 listopada 1930
Warszawa

Data i miejsce śmierci

23 lutego 2021
Monako

Zawód, zajęcie

architekt

Konrad Szabelewski, ps. „Lew”, fr. Conrad Shabelewski (ur. 6 listopada 1930 w Warszawie, zm. 23 lutego 2021 w Monako)[1] – polski i francuski architekt, żołnierz AK i powstaniec warszawski, harcerz Szarych Szeregów[2].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn skrzypka Opery Warszawskiej Ryszarda Szabelewskiego i jego żony Jadwigi, bratanek tancerza Jerzego Szabelewskiego. Od 1937 roku był związany z harcerstwem, w 1940 roku wstąpił do Szarych Szeregów, przyjmując pseudonim „Lew”. W 1944 roku złożył przysięgę harcerską i AK-ską[2]. Po wybuchu powstania warszawskiego, był początkowo strzelcem a następnie strzelcem w Zgrupowaniu „Chrobry II”[3].

Po zakończeniu wojny uczył się w gimnazjum im. Hugona Kołłątaja, w 1949 zdał maturę i rozpoczął studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej[2]. Równolegle do studiów pracował w pracowni profesora Bohdana Pniewskiego. Od 1945 prowadził działalność harcerską w 8 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. Kazimierza Pułaskiego i był jej drużynowym do 1949 roku. Gdy rozwiązano dotychczasowe struktury ZHP pełnił służbę w ukryciu do 1956 roku i na rozkaz byłego hufcowego phm. Stefana Sosnowskiego, objął 8 WDH przy gimnazjum i liceum im. Mikołaja Reya[4].

W 1957 roku organizuje obóz letni drużyny nad Jeziorem Białym, ćwicząc harcerzy w specjalności drużyny – pionierce. Na tle obozowego życia, reżyser i harcerz Szarych Szeregów – phm. Władysław Ślesicki nakręcił krótkometrażowy film o harcerzach pod tytułem W Gromadzie Ducha Puszczy[5].

W 1956 ukończył studia. Po roku okazało się, że nie jest możliwa działalność harcerska na dotychczasowych zasadach. Była to jedna z przyczyn wyjazdu Konrada Szabelewskiego początkowo do Francji, a następnie do księstwa Monako. Swoim życiem oraz postępowaniem wielokrotnie pokazywał jak istotne jest dla niego harcerstwo, o czym świadczą poniższe słowa: „Ja mogę powiedzieć, że harcerstwo, które zacząłem w 1937 roku, bez przerwy pełniłem służbę, do 1957 roku. Wyjaśniam, dlaczego bez przerwy. Dlatego że to były wspaniałe czasy. Ja harcerstwo mam, że tak powiem, we krwi. Ja jestem jednym z tych, co to mówią, że harcerzem to [jest się] na całe życie, to niektórzy się śmieją ze mnie. No dobra, mniejsza z tym. Harcerstwo to jest nie tylko jakaś tam pionierka czy metodyka baden-powellowska. To jest jakiś stan specyficzny, jak gdyby inny światopogląd na wiele spraw, otwarcie jakieś inne w stosunku do innych”[2].

W 1960 roku, wspólnie z dwoma kolegami ze studiów, Januszem Mateckim i Stefanem Mareszem, otworzyli pracownię architektoniczną Atelier 3, która działała we Francji i na Korsyce do 1978 roku, realizując kilkaset obiektów. Od 1987 do 1993 roku wykładał w Wyższej Szkole Architektury, Urbanistyki i Przestrzeni przy ULCA w Nicei. Zaprojektował i zrealizował liczne wille i rezydencje, zespoły mieszkalne, miasteczka, szpital, hotele, a także wnętrza oraz zajmował się pracami konserwatorskimi zabytków. W 2020 roku przeszedł na częściową emeryturę, zmniejszając aktywność zawodową[6]. Członek Ordre des Architectes we Francji, członek honorowy Le Saca w Nicei, członek SARPFR w Paryżu. Mieszkał na stałe w Monako.

Po sprowadzeniu prochów do Polski, został pochowany 4 sierpnia 2021 w Warszawie, na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w kwaterze B 38-2-4[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Polonijna Agencja Informacyjna, ZMARŁ KONRAD SZABELEWSKI PS. "LEW" [online], pai.media.pl [dostęp 2021-02-26] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-26].
  2. a b c d Konrad Szabelewski, Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego
  3. Biuletyn Środowiska żołnierzy Armii Krajowej IV Obwodu OCHOTA Okręgu Warszawa, Informacja nr 82, grudzień 2014 s. 12
  4. Redaktor, Konrad Szabelewski pseudonim „Lew” [online], www.fundacja-ppp.pl [dostęp 2020-11-04] (pol.).
  5. W gromadzie ducha puszczy. [dostęp 2020-10-15].
  6. Archipol Expo, SARP Komunikat nr. 3/4, 2010
  7. Nekrolog. nekrologi.wyborcza.pl. [dostęp 2021-08-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-06)].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]