Kopalnia łupków Tohou
48°13′05″N 3°31′27″W/48,218056 -3,524167 nr rej. IA22132320
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Region | |
| Miejscowość |
Tohou, Plévin |
| Typ budynku |
kopalnia |
| Ukończenie budowy |
1903 |
Położenie na mapie Côtes-d’Armor  | |
Położenie na mapie Francji  | |
Położenie na mapie Bretanii  | |
| 48°13′05″N 3°31′27″W/48,218056 -3,524167
| |
Kopalnia łupków Tohou – kopalnia łupków otwarta w 1903 roku. W 2020 roku została wpisana do rejestru zabytków dziedzictwa architektonicznego[1].
Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]
Kopalnia zlokalizowana jest w Tohou, w miejscowości Plévin, w departamencie Côtes-d’Armor, w regionie Bretania[2][3].
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1903 roku François Jacq rozpoczyna wydobycie łupków. Kopalnia ma charakter odkrywkowy. Zatrudnionych zostaje 10 górników. Początkowo wykop miał głębokość 10 metrów, szerokość 6 metrów i długość 15 metrów. Łupki wydobywane są dobrej jakości, zawiera niewielką ilość pirytu żelaza i pirytu miedzi. W 1920 roku kopalnię przejmuje Yves Le Floch. Rozpoczyna się eksploatacja podziemna. W 1922 roku szyb osiąga głębokość 40 metrów. Zostaje uruchomiona wyciągarka mechaniczna. Z niewiadomych przyczyn z niedługo po tym kopalnia zaprzestaje wydobycia[4][5].
W 1933 roku prace wznawia nowy właściciel, Henry. W 1935 roku szyb osiąga głębokość 107 metrów. Powstają dwie komory wydobywcze. W 1938 roku wydobywano nową szybową wieżę wyciągową, dwa budynki mieszczące łuparki, kuźnię i magazyn. Kopalnia zostaje zelektryfikowana. Prąd dostarcza z elektrownia wodna Bronolo, która również należała do Henry'ego. W 1937 roku zaprzestano wydobycia łupków w ścianie zachodniej. W 1940 roku, po zamknięciu kopalni w Kérantal, Henry przeniósł część sprzętu do Tohou[6].
W 1946 r. od strony zachodniej znajdowały się trzy komory, a od wschodu cztery, z czego trzy były użytkowane. W 1948 roku użytkowane były już tylko trzy komory. Pierwsza to zgrupowanie komór wschodnich, druga to zgrupowanie komór zachodnich, trzecia została otwarta w kierunku północnym w 1946 roku[4].
W 1956 roku do komory zachodniej doprowadzono nowy szyb. Kamieniołom był eksploatowany do 1960 roku przez rodziny Henry i Blouin. Ponownie został otwarty w 1968 roku, a 100 metrów dalej na północ wykonano nowy szyb. Miał głębokość do 15 metrów i wydobywano z niego rustykalny łupek. Eksploatację zakończono ostatecznie w 1972 roku, kiedy głębokość nowego odwiertu osiągnęła 40 metrów[1][7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b https://www.pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/IA22132320?mainSearch=%22plevin%22&last_view=%22list%22&idQuery=%22bf7c013-274e-e1ca-7a06-f41b56c47e7%22
- ↑ Plévin (22340, Côtes-d'Armor) : la ville Plévin, sa mairie et son village sur Communes.com [online], www.communes.com [dostęp 2024-02-23].
- ↑ https://www.geoportail.gouv.fr/carte
- ↑ a b Ardoisière de Tohou (Plévin) [online] [dostęp 2024-02-23].
- ↑ Maurice Le Lannou, Louis Chaumeil. — L'Industrie ardoisière en Basse-Bretagne, „Annales de Bretagne et des pays de l'Ouest”, 45 (1), 1938, s. 191–195 [dostęp 2024-02-23].
- ↑ Entrée du site de l'ardoisière de Tohou (Ardoisière de Tohou (Plévin)) - Inventaire Général du Patrimoine Culturel [online], patrimoine.region-bretagne.fr [dostęp 2024-02-23].
- ↑ [http://www.infobretagne.com/plevin.htm Pl�vin : Histoire, Patrimoine, Noblesse (commune du canton de Ma�l-Carhaix)] [online], www.infobretagne.com [dostęp 2024-02-23].