Koszty przerobu
Koszty przerobu – koszty procesu produkcyjnego, obejmujące koszty bezpośrednie wytworzenia (pomniejszone o koszty materiałów bezpośrednich) oraz koszty wydziałowe[1].
Charakterystyka kosztów przerobu
[edytuj | edytuj kod]Koszty przerobu obejmują dwie główne kategorie: płace bezpośrednie oraz koszty wydziałowe. Płace bezpośrednie to wynagrodzenia pracowników wydziałów produkcyjnych, zależne od wielkości produkcji. Z kolei koszty wydziałowe to koszty pośrednio związane z procesem produkcyjnym, do których zalicza się m.in. amortyzację maszyn produkcyjnych, ogrzewanie pomieszczeń produkcyjnych czy ubezpieczenie hali produkcyjnej.
Koszty płac bezpośrednich można w sposób jasny odnieść na określony wyrób. Poprzez ewidencję wynagrodzeń i rozdzielnik płac możliwe jest ustalenie jaka część wynagrodzeń przypada na określony produkt. Z kolei koszty wydziałowe należy rozliczyć na produkty przy pomocy tak zwanych kluczy rozliczeniowych[2].
Kalkulacja kosztu wytworzenia a koszty przerobu
[edytuj | edytuj kod]Wycena produkcji gotowej i w toku uzależniona jest od charakteru procesu produkcyjnego. Możliwe są dwie następujące sytuacje[3]:
- materiały wydawane są sukcesywnie w procesie produkcyjnym,
- materiały wydawane są w całości w momencie rozpoczęcia produkcji.
W pierwszej sytuacji koszt jednostkowy ustala się według następującego wzoru:
W drugiej sytuacji należy oddzielnie ustalić koszt jednostkowy dla materiałów bezpośrednich i kosztów przerobu. Koszt materiałów bezpośrednich zostanie przeliczony na produkty wytworzone i aktualnie przetwarzane:
Koszty przerobu uwzględniają stopień przetworzenia produkcji w toku:
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ D. Maciejowska, Koszty i ich rachunek. Kompendium wiedzy, Wydawnictwo Naukowe Wydziału Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego, Wydanie III, Warszawa 2012, s. 69.
- ↑ I. Sobańska (red.), Rachunek kosztów. Podejście operacyjne i strategiczne, Wydawnictwo C.H.Beck, Warszawa 2009, s. 337.
- ↑ K. Czubakowska, W. Gabrusewicz, E. Nowak, Podstawy rachunkowości zarządczej, Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne, Warszawa 2006, s. 86–87.