Przejdź do zawartości

Kościół św. Stanisława w Malatyczach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kościół św. Stanisława w Malatyczach
(nieistniejący)
kościół klasztorny
Ilustracja
Państwo

 ZSRR

Republika związkowa

 Białoruska SRR

Miejscowość

Malatycze

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki (1794–1831)

Wezwanie

św. Stanisława

Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po prawej znajduje się punkt z opisem „Kościół św. Stanisława w Malatyczach(nieistniejący)”
53,858129°N 31,544171°E/53,858129 31,544171

Kościół św. Stanisława – nieistniejący kościół rzymskokatolicki we wsi Malatycze na Białorusi.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Kościół został zbudowany w latach 1787–1794 według projektu architekta Wawrzyńca Gucewicza na polecenie arcybiskupa Mohylewa Stanisława Bohusz Siestrzeńcewicza. Budową kierował uczeń Gucewicza, architekt Jan Podczaszyński. Świątynia została poświęcona patronowi arcybiskupa i na jego prośbę wzniesiona w formie 8-krotnie mniejszej, niedokładnej kopii bazyliki św. Piotra w Rzymie[1]. Kościół został poświęcony przez arcybiskupa Siestrzeńcewicza 29 czerwca 1794 roku.

Po powstaniu listopadowym zamknięto klasztor Dominikanów w Malatyczach, a kościół zamieniono na cerkiew prawosławną, a w 1934 r. całkowicie zniszczono.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]
Kościół św. Stanisława, pocz. XX wieku

Kościół był trójnawową bazyliką przykrytą kopułą. Po obu jej stronach na ramionach transeptu znajdowały się dwie małe kopuły. Niezwykle szeroka i masywna fasada główna bryły głównej miała kompozycję warstwową: dolna (na poziomie drugiego piętra), usiana pilastrami i ćwierć kolumnami, miała półkoliste i prostokątne okna oraz wnęki ozdobione naczółkami, zakończona trójkątnym naczółkiem pośrodku; górna usiana pilastrami, pomiędzy którymi znajdowały się prostokątne okna i wnęki, zakończona attyką i spadzistym frontonem, którego nie ma na elewacji rzymskiej katedry. Po bokach prostokątnego budynku znajdowały się półkoliste kolumnady, które tworzyły przed świątynią niewielki owalny obszar[2].

Literatura

[edytuj | edytuj kod]
  • Аrchitektura Białorusi: Encyklopedyczny dawednik. – Мn. : BelEn, 1993 – 620 s. – ISBN 5-85700-078-5.
  • Tamara Gabrus. Sanktuaria Zakonu Kaznodziejskiego // „ Nasza wiara ” nr 1 (27), 2004.
  • Gabruś T.W. Murowane Chorały: Architektura sakralna białoruskiego baroku/ T.W. Gabruś. Мn.: Uradżaj, 2001.— 287 с.: Il. ISBN 985-04-0499-X, str. 234.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Architektura Białorusiː Encyklopedyczny dawednik, Mińsk 1993, s. 298.
  2. Architektura Białorusiː Encyklopedyczny dawednik, Mińsk 1993, s. 299.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]