Krajobraz pogórniczy

Hałdy pozostałe po wydobyciu rudy miedzi, Ełszica, Bułgaria

Krajobraz pogórniczy (inaczej poeksploatacyjny) można utożsamiać z ogółem zjawisk i procesów górniczych związanych z etapem eksploatacyjnym i poeksploatacyjnym (czynniki antropogeniczne), obiektów i cech fizycznych na powierzchni ziemi w odniesieniu do określonego miejsca i czasu.

Jest wynikiem wzajemnego dynamicznego oddziaływania różnych zjawisk i procesów górniczych, w którym dominują procesy geologiczne i geomorfologiczne oraz czynniki antropogeniczne. Dominacja tych ostatnich sprawia, że krajobraz pogórniczy staje się częścią krajobrazu kulturowego. Nie jest jedynie formą zdewastowanego krajobrazu przyrodniczego lecz może być nową jakością krajobrazową z dominującym czynnikiem sprawczym jakim jest człowiek i elementy jego działalności (np. wyrobiska, hałdy, zwałowiska, kopalnie, itp.).

Przykładem mogą być obszary po eksploatacji węgla brunatnego np. kompleks turystyczno-rekreacyjny „Jezioro Berzdorf”.

Zobacz też

• Krajobraz górniczy Kornwalii i Zachodniego Devonu

Linki zewnętrzne

• Prace Komisji Krajobrazu Kulturowego PTG. krajobraz-kulturowy.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-19)].
• Nita J., Myga-Piątek U., 2006: Krajobrazowe kierunki zagospodarowania terenów pogórniczych. Przegląd Geologiczny, vol. 54, nr 3, s..256-262. pgi.gov.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-04)].
• Myga-Piątek, U., Nita, J. 2008; The scenic value of abandoned mining areas in Poland, Acta Geographica Debrecina Landscape and Environment Series, Volume 2. Issue 2. s. 120 - 132;