Krajowa Rada Spółdzielczości Produkcyjnej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Krajowa Rada Spółdzielczości Produkcyjnej – centralna jednostka organizacyjna istniejąca w latach 1953–1972, ustanowiona w celu zabezpieczenia dalszego rozwoju rolniczych spółdzielni produkcyjnych oraz ich organizacyjnego, gospodarczego i politycznego umacniania, poprzez włączenia jej do gospodarki zespołowej w rolnictwie. Ponadto celem Rady było reprezentowanie ruchu rolniczej spółdzielczości produkcyjnej oraz kierowanie jego walką o umocnienie gospodarki spółdzielczej w rolnictwie[1][2].

Zadania Rady[edytuj | edytuj kod]

Zadaniem Krajowej Rady Spółdzielczości Produkcyjnej było:

  • stać na straży ścisłego przestrzegania i poszanowania statutów spółdzielni produkcyjnych, przyjętych przez członków spółdzielni, a przede wszystkim: czuwać nad przestrzeganiem zasady dobrowolności przy organizowaniu i wyborze typu spółdzielni produkcyjnych oraz nad kształtowaniem przyjaznych stosunków między spółdzielnią a chłopami mało- i średniorolnymi, pozostającymi jeszcze poza spółdzielnią,
  • pomagać spółdzielniom produkcyjnym w walce z wrogiem klasowym, a zwłaszcza z przenikaniem kułaków i spekulantów do spółdzielni,
  • wskazywać środki prowadzące do wzrostu zespołowego gospodarstwa spółdzielni produkcyjnych oraz do zwiększania funduszów niepodzielnych i prawidłowego ich wykorzystania,
  • czuwać nad zgodnym ze statutem podziałem dochodu w spółdzielniach produkcyjnych oraz zwalczać wszelkie próby dysponowania dochodami spółdzielni bez wiedzy i zgody ich członków,
  • czuwać nad rozwojem i umacnianiem samorządu spółdzielczego, regularnym zwoływaniem ogólnych zebrań członkowskich, przestrzeganiem zasady wybieralności zarządów, przewodniczących spółdzielni i komisji rewizyjnych; dbać o to, aby zapewniony był rzeczywisty udział członków spółdzielni w kierowaniu gospodarstwem zespołowym;
  • pomagać spółdzielniom produkcyjnym w zwalczaniu wszelkich przejawów naruszania własności spółdzielczej i marnotrawstwa mienia zespołowego;
  • wskazywać spółdzielniom produkcyjnym, właściwe metody obliczania i wynagradzania pracy w oparciu o dniówki obrachunkowe i stosowanie prawidłowych norm pracy, zapobiegania przerostom personelu administracyjnego i usługowego, walki z osobami uchylającymi się od statutowych obowiązków i usiłującymi żyć kosztem członków spółdzielni pracujących uczciwie i sumiennie w gospodarce zespołowej;
  • pomagać spółdzielniom w stosowaniu przodujących metod prowadzenia gospodarki zespołowej i prawidłowej organizacji pracy, popierać rozwój współzawodnictwa pracy między członkami, brygadami i spółdzielniami produkcyjnymi, upowszechniać bogate doświadczenia i osiągnięcia przodujących spółdzielców i spółdzielni produkcyjnych;
  • pomagać zarządom spółdzielni produkcyjnych w opracowywaniu zasad ewidencji pracy i majątku spółdzielni;
  • czuwać nad prawidłowym i terminowym wykonywaniem umów zawartych między spółdzielniami produkcyjnymi a państwowymi ośrodkami maszynowymi oraz innymi przedsiębiorstwami i organizacjami państwowymi oraz właściwym wymiarem zobowiązań państwowych dla spółdzielni produkcyjnych i terminowym ich wykonaniem;
  • śledzić przebieg szkolenia kadr spółdzielczych oraz opracowywać wytyczne mające na celu ulepszanie metod i systemu szkolenia oraz doszkalania tych kadr.

Wybór Rady[edytuj | edytuj kod]

Radę wybierał Zjazd Spółdzielczości Produkcyjnej. Zjazd Spółdzielczości Produkcyjnej uchwalał statut Rady, który określał tryb jej działania oraz zakres i tryb działania Prezydium Rady.

Rada spośród swych członków wybierała Prezydium Rady w składzie: Przewodniczący Rady, dwóch zastępców przewodniczącego, sekretarza i siedmiu członków.

Organy Rady[edytuj | edytuj kod]

Organem Rady było Prezydium Rady.

Przy Prezydium Rady utworzono Biuro Rady.

Członkowie Rady[edytuj | edytuj kod]

Członkowie Krajowej Rady byli wybierani na Krajowym Zjeździe Spółdzielczości Produkcyjnej, który każdorazowo ustalał ilość jej członków.

Członkowie Krajowej Rady mieli prawo zgłaszać wnioski w sprawie działalności Krajowej Rady oraz jej nadzoru nad działalnością terenowych związków i rad spółdzielni produkcyjnych.

Prezydium Rady[edytuj | edytuj kod]

Przewodniczącym Prezydium był przewodniczący Krajowej Rady[3].

Do zakresu działania Prezydium Krajowej Rady należało:

  • zwoływanie zwyczajnych i nadzwyczajnych sesji Krajowej Rady,
  • opracowywanie projektów statutów, regulaminów, wytycznych i przedstawianie do zatwierdzenia Krajowej Radzie,
  • przygotowywanie spraw na sesję Krajowej Rady,
  • wykonywanie uchwał Krajowej Rady,
  • załatwianie innych spraw w ramach upoważnień udzielonych przez Krajową Radę,
  • kierowanie pracą biura.

Zniesienie Rady[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie uchwały Rady Ministrów z 1972 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów, Prezydium Rządu, Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów i Komitetu Ministrów do Spraw Kultury, ogłoszonych w Monitorze Polskim zlikwidowano Krajową Radę Spółdzielczości Produkcyjnej[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Uchwała nr 414 Prezydium Rządu z dnia 30 maja 1953 r. w sprawie powołania Rady Spółdzielczości Produkcyjnej. M.P. z 1953 r. nr 56, poz. 713.
  2. Uchwała nr 252 Prezydium Rządu z dnia 24 maja 1956 r. o zmianie uchwały w sprawie powołania Rady Spółdzielczości Produkcyjnej. M.P. z 1956 r. nr 41, poz. 518.
  3. Obwieszczenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 25 października 1956 r. w sprawie ogłoszenia statutu Krajowej Rady Spółdzielczości Produkcyjnej. M.P. z 1956 r. nr 90, poz. 1025.
  4. Uchwała nr 304 Rady Ministrów z dnia 4 grudnia 1972 r. w sprawie utraty mocy obowiązującej niektórych uchwał Rady Ministrów, Prezydium Rządu, Komitetu Ekonomicznego Rady Ministrów i Komitetu Ministrów do Spraw Kultury, ogłoszonych w Monitorze Polskim. M.P. z 1972 r. nr 58, poz. 311.