Przejdź do zawartości

Kraniotrakcja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Operacje pomniejszające objętość płodu
Ilustracja
Kranioklast Brauna
Klasyfikacje
ICD-10

O83.4

Kraniotrakcja – jedna z operacji pomniejszających objętość płodu, polega na zaciśnięciu przebitej czaszki za pomocą kranioklastu (cranioclasia) i wydobyciu płodu za przebitą główkę.

Wstępne warunki[edytuj | edytuj kod]

Wykonanie[edytuj | edytuj kod]

Wykonanie kraniotrakcji jest 6-etapowe z zastosowaniem kranioklastu Brauna.

Kranioklast Brauna składa się z 2 części:

  • łyżki wewnętrznej - masywnej części o rowkowanej powierzchni
  • łyżki zewnętrznej - części z okienkiem, o gładkiej powierzchni

Etapy:

  1. Wprowadzenie łyżki wewnętrznej przez otwór po przebiciu główki
  2. Wprowadzenie zewnętrznej, okienkowatej łyżki możliwie najwyżej na twarzyczkę
  3. Złożenie łyżek w zamku
  4. Kontrola nałożenia kranioklastu (głębokość w czaszce, przypadkowe ujęcie szyjki macicy/pochwy)
  5. Zamknięcie kranioklastu i skręcenie zamka
  6. Wykonanie trakcji

Sytuacje szczególne[edytuj | edytuj kod]

Płód zmacerowany[edytuj | edytuj kod]

U płodów zmacerowanych często nie udaje się założyć kranioklastu lub kranioklast łatwo się odrywa. W takim przypadku na czaszkę płodu zakłada się klemy Collina lub stosuje się kleszcze kostne Boero.

Następująca główka[edytuj | edytuj kod]

Jeśli w położeniu miednicowym główka zostaje zatrzymana nad wchodem miednicy to płód można uratować tylko za pomocą rękoczynu Martina-Wieganda-von Winckela. Jeśli główka nie może wstawić się do wchodu miednicy, to należy przebić następującą główkę. Zabieg ten jest trudny ze względu na grube części miękkie okolicy szyi.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Joachim W. Dudenhausen: Położnictwo praktyczne i operacje położnicze. Warszawa: PZWL, 2010, s. 365-368. ISBN 978-83-200-4032-6.