Kratownica (archeologia)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kratownica (archeologia) – przyrząd usprawniający sporządzanie dokumentacji rysunkowej na stanowisku archeologicznym. Kratownica jest zbudowaną z metalu lub drewna ramą o boku jednego metra. Wewnątrz ramy znajduje się siatka pomiarowa o oczkach 20 x 20 centymetrów. Kratownica ustawiana jest nad rysowanym fragmentem planu. Jest wykorzystywana w taki sam sposób jak siatka pomiarowa. Konieczne jest wypoziomowanie kratownicy przed przystąpieniem do rysowania. Niekiedy kratownica może zawierać ruchome nóżki o regulowanej wysokości, które ułatwiają rozstawienie przyrządu. Dokładna siatka pomiarowa w którą wyposażona jest kratownica przyśpiesza wielokrotnie rysowanie skomplikowanych detali na stanowisku.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dorota Ławecka "Wstęp do archeologii", Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa-Kraków 2003