Krogulec białobrzuchy
| Tachyspiza albogularis | |||
| G.R. Gray, 1870 | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
krogulec białobrzuchy | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Podgatunki | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |||
 | |||
Krogulec białobrzuchy[2] (Tachyspiza albogularis) – gatunek średniej wielkości ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae). Zamieszkuje Oceanię – Wyspy Salomona i wschodni skraj Archipelagu Bismarcka. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Podgatunki i zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Wyróżnia się pięć podgatunków A. albogularis[3][4][5]:
- T. albogularis albogularis G. R. Gray, 1870 – występujący na wyspach Makira i Santa Ana,
- T. albogularis eichhorni Hartert, 1926 – występujący na wyspach Feni (Archipelag Bismarcka),
- T. albogularis gilvus Mayr, 1945 – występujący w centrum archipelagu Salomona,
- T. albogularis sharpei (Oustalet, 1875) – występujący na wyspach Santa Cruz,
- T. albogularis woodfordi (Sharpe, 1888) – występujący na wyspach w archipelagu Salomona od Bougainville na północnym zachodzie do Guadalcanalu i Malaity na południowym wschodzie.
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Grzbiet jest ciemnoszary, klatka piersiowa, szyja i głowa czarne, brzuch i podbrzusze białe, woskówka żółtawa. Osobniki tego gatunku osiągają długość 32–36 cm.
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Krogulce białobrzuche żyją w otwartych lasach, ogrodach i na obrzeżach miast. Nie migrują, choć osobniki młodociane rozpraszają się z obszarów lęgowych.
Żywią się mniejszymi ptakami, jaszczurkami i owadami.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje krogulca białobrzuchego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność populacji, według szacunków, mieści się w przedziale 1000–10 000 osobników (czyli około 670–6700 osobników dorosłych). Trend liczebności populacji uznaje się za stabilny[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Tachyspiza albogularis, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Accipitrini Vigors, 1824 (Wersja: 2019-03-24). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-21].
- ↑ Species account: Pied Goshawk Accipiter albogularis. [w:] Global Raptor Information Network [on-line]. The Peregrine Fund, 2020. [dostęp 2020-10-21]. (ang.).
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Hoatzin, New World vultures, Secretarybird, raptors. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-21]. (ang.).
- ↑ Pied Goshawk (Accipiter albogularis). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-10-21)]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Accipiter albogularis w bazie The Peregrine Fund. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
- Accipiter albogularis w bazie Planet of Birds. [dostęp 2014-07-29]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).