Kseromorfizm
Kseromorfizm (gr. kserós - suchy + morphé - postać, kształt ciała) – ogół zmian morfologicznych i anatomicznych przystosowujących organizm do życia w warunkach suszy lub niskiej wilgotności.
Do indukcji zmian związanych z kseromorfizmem dochodzi pod wpływem dłuższego niedoboru wody[1]. Efektem braku wody są zmiany o charakterze morfologicznym i anatomicznym. W roślinie zwiększa się ilość sklerenchymy oraz drewna. Na liściach pojawiają się włoski. Wzrost pędu jest ograniczony a intensywnie rozrastają się korzenie. Formą kseromorfizmu jest też wykształcenie cierni. U mezofitów kseromorfizm jest potęgowany w warunkach niedoboru azotu[2].
Wyróżnione są dwa typu roślin o budowie kseromorficznej. Są to sklerofity i sukulenty[3].
Rośliny kseromorficzne to kserofity.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Kacperska Alina: Reakcje roślin na abiotyczne czynniki stresowe. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 613-678. ISBN 83-01-13753-3.
- ↑ Kopcewicz Jan: Rozwój wegetatywny. W: Fizjologia roślin (red. Kopcewicz Jan, Lewak Stanisław). Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2002, s. 498-519. ISBN 83-01-13753-3.
- ↑ red. Kozłowska Monika: Fizjologia roślin. Od teorii do nauk stosowanych. Poznań: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 2007, s. 156. ISBN 978-83-09-01023-4.