Księga nabytków i ubytków

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Księga nabytków i ubytków – księga, w której zostają zarejestrowane napływające do archiwum materiały archiwalne oraz materiały trwale wyłączone z zasobu archiwalnego[1]. Nabytki rejestrowane są w momencie przyjęcia archiwaliów od ofiarodawcy. W księdze odnotowywane są informacje na temat, przez kogo, kiedy i w jakich okolicznościach archiwalia zostały przekazane do archiwum. Proces ten następuje jeszcze przed opracowaniem materiałów archiwalnych. Prowadzenie księgi nabytków i ubytków może ułatwić pracę archiwistom.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Super User, Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych – Słownik archiwalny [online], www.archiwa.gov.pl [dostęp 2017-10-17] (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Archiwistyka społeczna. red. K. Ziętal, wyd. Ośrodek KARTA, Warszawa 2012.