Kuc Skyros
Kuc Skyros – najmniejsza rasa pochodząca z Grecji, z wyspy Skyros. Często hodowany w warunkach prymitywnych, wypuszczany luzem na górskie łąkach[1]. Kuc o łagodnym charakterze. Jest wytrzymały i skoczny[2].
Pochodzenie
[edytuj | edytuj kod]Pochodzi ze Skyros. Jego pochodzenie jest owiane tajemnicą, ale przypuszcza się, że został sprowadzony na wyspę w XII i XIII wieku, za sprawą mieszkańców Wenecji. Przez niezbyt przyjazny teren na wyspie, słaby dostęp do wody i żywności, z czasem rasa ewoluowała, zmieniając się w znane dziś, niewielkie kuce. W 1928 roku żyło ok. 500 kucy czystej krwi. Hodowla nie jest jednak prowadzona w sposób zorganizowany i dziś trudno podać konkretną liczbę.[3]
Pokrój
[edytuj | edytuj kod]Kuc o średnim wzroście do ok. 112 cm, zwykle mają 90-110cm. Ma małą głowę z niewielkimi uszami, krótką niezbyt umięśnioną szyję i zad oraz zwartą kłodę. Kończyny ze skłonnością do postawy krowiej. Klatka piersiowa tych koni jest stosunkowo płytka.[3]
Umaszczenie
[edytuj | edytuj kod]Maść zazwyczaj myszata, gniada, skarogniada lub bułana[1]. Czasem występuje pręga grzbietowa i pręgowanie na kończynach. Zwykle nie posiadają odmian, choć zdarzają się niewielkie znaczenia, zarówno na głowie, jak i nogach.[3] Kopyta są czarne - jest to jeden z wymogów rasy[2].
Użytkowanie
[edytuj | edytuj kod]Zwykle utrzymywane są w stanie półdzikim. Są to kuce robocze dawniej używany do młócenia zboża. Nadaje się także do jazdy wierzchem[2], choć niektóre źródła temu przecą, uznając, że przez płaski kłąb nie nadaje się do jazdy wierzchem, a ustawione pionowo łopatki tego konia powodują, że jest niewygodny pod siodłem.[3]
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Elwyn Hartley (tł. Iwona Dyczewska, Jacek Łojek) Edwards: Konie wielka encyklopedia. Warszawa: Muza SA, 1994. ISBN 83-7079-457-0.
- Jane Kidd: Konie encyklopedia ilustrowana. Kraków: Ryszard Kluszczyński, 1995. ISBN 83-8632838-X.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Jane Kidd: Konie encyklopedia ilustrowana. Kraków: Ryszard Kluszczyński, 1995. ISBN 83-8632838-X.
- ↑ a b c Elwyn Hartley (tł. Iwona Dyczewska, Jacek Łojek) Edwards: Konie wielka encyklopedia. Warszawa: Muza SA, 1994. ISBN 83-7079-457-0.
- ↑ a b c d Helena Kholova , Konie, Delta, 1996, ISBN 83-7175-116-8 .