Kultura badegulska

Kultura badegulska – nazwa tej kultury pochodzi od eponimicznego stanowiska Badegoule departament Dordogne we Francji. Kultura ta rozwijała się w okresie między 18 a 17 tys. lat temu. Zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z kulturą badegulską obejmował swym zasięgiem tereny południowo-zachodniej i środkowej Francji oraz północnych obszarów Półwyspu Iberyjskiego. W inwentarzach kamiennych tej kultury do przewodnich form narzędziowych zalicza się wiórki tylcowe, narzędzia zębato-wnękowe, odłupki stromo retuszowane na całym ich obwodzie oraz rylce transwersalne. Ludność kultury badegulskiej zamieszkiwała jaskinie jak i stanowiska otwarte, na których poświadczona jest obecność kamiennych konstrukcji mieszkalnych zawierających bruki interpretowane jako podłogi - stanowisko Fourneau du Diable w departamencie Dordogne we Francji. Na stanowiskach otwartych odkrywane są także konstrukcje mieszkalne o konstrukcjach żerdziowych stanowisko Le Cerisier. Na stanowiskach badegulskich poświadczona jest obecność ognisk chronionych przed wiatrem za pomocą kamiennych obstaw - stanowisko Degoune.

Zobacz też

• kultury paleolitu
• prehistoria

Bibliografia

• Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Świata, t. I Świat przed „rewolucją” neolityczną, Fogra, Kraków 2004.
• Janusz K. Kozłowski, Archeologia Prahistoryczna, t. I Starsza Epoka Kamienia, Nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1972.
• Piotr Kaczanowski, Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Polski, t.1 Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), Fogra, Kraków 1998.
• Janusz K. Kozłowski (opracowanie naukowe), Encyklopedia historyczna świata, t. I Prehistoria, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków 1999.
• Bolesław Ginter, Janusz K. Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu (wyd. III), PWN, Warszawa 1990.
• J. Desmond Clark, Prahistoria Afryki, PWN, Warszawa 1978.