Lasionota aonikenk

Lasionota aonikenk
Cid-Arcos et Campodonico, 2020
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	bogatkowate
Podrodzina	Buprestinae
Plemię	Stigmoderini
Rodzaj	Lasionota
Podrodzaj	Lasionota (Arqueozodes)
Gatunek	Lasionota (Arqueozodes) aonikenk

Lasionota aonikenk – gatunek chrząszcza z rodziny bogatkowatych i podrodziny Buprestinae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2020 roku przez Mauricia Cid-Arcos i Juana F. Campodonico na łamach „Acta Entomologica Musei Nationalis Pragae”. Jako miejsce typowe wskazano Chile Chico w regionie Aysén południowego Chile. Epitet gatunkowy nadano na cześć grupy etnicznej Aónikenk, zamieszkującej Patagonię.

Morfologia

Samce osiągają do 8 do 11,9 mm długości i od 2,5 do 4,2 mm szerokości, zaś samice od 9,1 do 13,7 mm długości i od 3,2 do 5,1 mm szerokości ciała. Głowa jest gęsto i regularnie punktowana, długo, stercząco, złociście owłosiona, o niewyłupiastych oczach złożonych i z płytkim wciskiem między nimi. Czułki porośnięte są przeciętnie długimi, półwzniesionymi szczecinkami i mają człony od czwartego wzwyż piłkowane i zaopatrzone w dołki zmysłowe, a człony od piątego do dziesiątego szersze niż dłuższe. Wyraźnie szersze niż dłuższe przedplecze jest porośnięte gęstymi, półwzniesionymi, złocistymi włoskami, gęsto i bezładnie punktowane. Boki wierzchu przedplecza i jego podgięcia są jaskrawo żółte z wyjątkiem metalicznie niebieskiej podstawy. Kąty tylne przedplecza są tępo wystające, a przed krawędziami bocznymi leży para płytkich wcisków. Sercowata tarczka jest metalicznie niebieska. Na niebieskoczarnych lub zielonkawoczarnych pokrywach widnieją cztery szerokie, poprzeczne przepaski pomarańczowożółte, z których tylko pierwsza dochodzi do ich szwu; przepaski od pierwszej do trzeciej łączyć się mogą w różnych kombinacjach wzdłuż krawędzi bocznych pokryw, a przepaska pierwsza i druga łączyć się mogą także na dysku, wygradzając parę plamek, wyjątkowo pojawia się przedszwowe połączenie przepaski trzeciej i czwartej. Na szczycie pokryw występuje od jednego do pięciu ząbków przywierzchołkowych. Przedpiersie i spód odwłoka mają barwę metalicznie błękitną. Ostatni z widocznych sternitów u samicy ma krawędź tylną półokrągłą, u samca zaś pośrodku wciętą. Genitalia samca cechują się rurkowatym edeagusem o szerokim płacie środkowym i przedwierzchołkowo rozszerzonych, zaopatrzony w podłużne, ciągnące się od nasady silne wciski paramerach. Samica ma woreczkowate pokładełko z zakrzywioną i gęsto porośniętą szczecinkami krawędzią grzbietowo-odsiebną.

Ekologia i występowanie

Owad neotropikalny, endemiczny dla Chile, znany tylko z miejsca typowego. Zasiedla stepowe rejony Patagonii.