Leon Połoński
Leon Połoński (ros. Леонид Александрович Полонский; ur. 1833, zm. 1913) – rosyjski publicysta liberalny, prozaik, dziennikarz, felietonista, wydawca działający w Petersburgu.
 Leon Połoński w 1891 r. | |
| Data i miejsce urodzenia |
1833 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
rosyjski publicysta liberalny, prozaik, dziennikarz, felietonista, wydawca działający w Petersburgu |
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w polskiej rodzinie szlacheckiej w pobliżu Wilna[1]. Po ukończeniu studiów na wydziale nauk kameralnych będącego częścią wydziału prawa Uniwersytetu Petersburskiego podjął służbę w kancelarii Ministerstwa Wojny, a potem w Ministerstwie Oświaty. W tym czasie był równocześnie publicystą. W 1861 roku prowadził dział polityki zagranicznej w organie Ministerstwa Wojny „Ruskij inwalid” (ros. „Русский инвалид”). Od 1862 roku zajął się już wyłącznie publicystyką. W latach 1862–1863 pisał w „Sowriemiennoje słowo” (ros. „Современное слово”), w latach 1864–1865 pisał w „Sankt-Pietierburgskije wiedomosti” (ros. „Санкт-Петербургские ведомости”), a w latach późniejszych w „Gołos” (ros. „Голос”), w „Głasnyj sud” (ros. „Гласный суд”), w „Syn otieczestwa” (ros. „Сын отечества”). Z uwagi na znajomość wielu języków początkowo zajmował się polityką międzynarodową, a następnie także polityką rosyjską, historią, gospodarką i literaturą. Pisał felietony opisujące codzienne życie mieszkańców Petersburga[1].
Obok wielu innych, związany był z rosyjskim czasopismem „Wiestnik Jewropy” (ros. „Вестник Европы”), gdzie w latach 1867–1880 prowadził dział spraw wewnętrznych. Po 1880 roku założył własną liberalną gazetę „Strana” (ros. „Страна”), lecz po dwukrotnej interwencji cenzury została ona w 1883 roku zamknięta[1].
Publikował prozę i już debiutanckie opowiadanie Trzeba żyć (Надо жить) z 1878 roku wzbudziło uznanie znanego pisarza Iwana Turgieniewa. W 1884 roku ukazał się zbiór jego utworów zatytułowany W wolnej chwili (На досуге)[1].
W okresie późniejszym Połoński podejmował częściej tematykę polską w obszernych artykułach, w tym opisywał twórczość Mickiewicza (w 1896 roku „Mickiewicz w literaturze rosyjskiej” ros. „Мицкевич в русской литературе”) i Słowackiego (w 1899 roku „Juliusz Słowacki” ros. „Юлий Словацкий”). W 1906 roku opublikował też pracę „Współczesna polska powieść” (ros. „Современный польский роман”). Pod koniec lat 80. XIX wieku zaczął pisać po polsku w wydawanym w Petersburgu polskim konserwatywnym piśmie „Kraj”, z którym od 1896 roku czynnie współpracował. W 1909 roku wziął udział w organizowaniu „Dziennika Petersburskiego”, który był pierwszą polską gazetą codzienną w Petersburgu[1].
Twórczość Połońskiego jest rozproszona i nie do końca rozpoznana, ponieważ często swoje teksty publikował pod ciągle zmieniającymi się pseudonimami lub anonimowo[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f Adam Nowakowski: W Kraju Tysiąca jezior. Obraz Finlandii w rosyjskiej literaturze podróżniczej (1809-1917). Krosno: Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. Stanisława Pigonia w Krośnie, 2018, s. 218–220. ISBN 978-83-64457-45-6. (pol.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Zbigniew Barański, Literatura polska w Rosji na przełomie XIX i XX wieku, Wrocław 1962, s. 92
- Z. Łukawski, Połoński Leon (Leonidas), [w:] Polski Słownik Biograficzny, red. E. Rostworowski, t. 27, Kraków 1983, s. 352
- Z. Łukawski, Rola polskiej i rosyjskiej prasy społeczno-politycznej w ostatnim dwudziestoleciu XIX w., [w:] Polsko-rosyjskie związki społeczno-kulturalne na przełomie XIX i XX wieku, red. M. Leczyk, Warszawa 1980, s. 337–338
- Л.Д. Зубарев, Полонский Леонид Александрович, [w:] Русские писатели..., т. 5, Москва 2007, s. 52–53, s. 52–53