Liściak (archeologia)
Wygląd
Liściak – narzędzie krzemienne wykonywane na wiórach bądź rzadziej na odłupkach[1]. Są charakterystyczne dla kultur górnego i schyłkowego paleolitu[1]. Liściaki to specjalnie przygotowane drobne wiórki krzemienne służące jako groty strzał. Były one charakterystyczne dla tzw. kultur liściakowych lub inaczej z ostrzami trzoneczkowatymi[potrzebny przypis].
Liściakami dawniej zwano wszystkie ostrza trzoneczkowate, jednak obecnie przyjmuje się, że jest to ich specyficzna odmiana ze słabo wyodrębnionym trzonkiem[potrzebny przypis].
Typologia liściaków
[edytuj | edytuj kod]Ginter i Kozłowski zaproponowali następujący podział liściaków[1]:
- dwukątowe – smukłe, podłużne, o trzonkach niewyodrębniających się
- typu Wojnowo
- gwoździowate – o trzonkach wyodrębniających się w charakterystyczny kolec (trzpień)
- o trzonkach retuszowanych u dołu (charakterystyczne dla kultury świderskiej)
- o trzonkach nieretuszowanych u dołu
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Bolesław Ginter, Janusz Krzysztof Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu, wyd. 3, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1990, s. 116-118, ISBN 83-01-03563-3 .