Przejdź do zawartości

Linia kolejowa Lillestrøm – Charlottenberg

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa
Kongsvingerbanen
Mapa przebiegu linii kolejowej
Dane podstawowe
Zarządca

Jernbaneverket

Długość

115[1][2] km

Rozstaw szyn

1435 mm

Sieć trakcyjna

15 kV 16,7 Hz AC

Prędkość maksymalna

130[3] km/h

Zdjęcie LK
Stacja Kongsvinger na trasie

Kongsvingerbanen – zelektryfikowana linia kolejowa w Norwegii z Lillestrøm do Charlottenberg o długości 115 km oddana do użytku w roku 1862[1].

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Łączy Oslo z granicą państwa. Linia jest zelektryfikowana. Historycznie jest to zarówno pierwsza kolej norweska jak też pierwsza międzynarodowa[2]. Od Kongsvinger do granicy państwa pociągi nie zatrzymują się na żadnej stacji[1]. Na linii znajdują się 62 mosty[3].

Stacje na linii

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Szybka kolej miejska w Oslo.

Linia jest elementem kolei aglomeracyjnej w Oslo - w systemie SKM ma numer 460. Obsługuje Oslo Sentralstasjon, Årnes i Kongsvinger. Pociągi odjeżdżają co pół godziny w szczycie i co godzinę poza godzinami szczytu; część pociągów nie zatrzymuje się na wszystkich stacjach[4].

Stacje na linii[5]:

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Linia była budowana od roku 1857, otwarta oficjalnie do Kongsvinger w roku 1862 a do granicy szwedzkiej w roku 1865. Linia od początku budowana była jako normalnotorowa[1]. Ze szwedzkimi kolejami połączono ją w roku 1871[2]. Linię zelektryfikowano w roku 1951. Na linii zbudowano stacje w stylu szwajcarskim. Zaprojektowali je Heinrich Ernst Schirmer i Wilhelm von Hanno, a od Kongsvinger do granicy państwa Georg Andreas Bull.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Kongsvingerbanen. jernbane.origo.no. [dostęp 2011-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-17)]. (norw.).
  2. a b c Kongsvingerbanen. Store Norske Lexikon. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  3. a b Kongsvingerbanen. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  4. 21-460 Oslo-Årnes-Kongsvinger. reiseinfo.no. [dostęp 2011-12-14]. (norw.).
  5. Kongsvingerbanen. jernbaneverket.no. [dostęp 2011-12-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-04)]. (norw.).