Przejdź do zawartości

Linia kolejowa Paris-Montparnasse – Brest

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Linia kolejowa nr 420 000
Linia kolejowa Paryż – Brest
Mapa przebiegu linii kolejowej 420 000
Dane podstawowe
Zarządca

Réseau ferré de France

Numer linii

420 000

Długość

622 km

Rozstaw szyn

1435 mm

Sieć trakcyjna

1500 V DC / 25 kV 50 Hz AC

Prędkość maksymalna

30-220 km/h

Zdjęcie LK420 000
Wiadukt w Morlaix
Historia
Lata budowy

1840-1865

Rok elektryfikacji

1937-1989

Linia kolejowa Paryż – Brestfrancuska linia kolejowa o długości 622 km. Biegnie od Paryża przez Le Mans, Rennes do Brest w Bretanii. Wykorzystywana jest przez pociągi pasażerskie i towarowe.

Została wybudowana w kilku etapach między 1840 i 1865 rokiem[1].

Przebieg

[edytuj | edytuj kod]

Linia rozpoczyna się na dworcu Paris-Montparnasse i w kierunku południowo-zachodnim przez pierwsze 3 km. Następnie skręca na zachód w Malakoff, omijając południowe dzielnice miasta Wersal. Ponownie kieruje się na południowy zachód aż do Maintenon, gdzie biegnie wzdłuż rzeki Eure mijając Chartres. W La Loupe opuszcza dolinę Eure w kierunku południowo-zachodnim, aż do doliny Huisne w Condé-sur-Huisne. Tam kieruje się do Le Mans, gdzie skręca na północny zachód. W Sillé-le-Guillaume kieruje się na zachód, przekraczając rzekę Mayenne w Laval.

Za Vitré, biegnie wzdłuż rzeki Vilaine do Rennes. Następnie kieruje się na północny zachód do Lamballe, gdzie skręca na zachód. Tuż przed Saint-Brieuc (w Yffiniac), osiąga wybrzeże kanału La Manche. Nadal biegnie na zachód przez Guingamp i Morlaix aż do Brest, w zatoce Oceanu Atlantyckiego.

Pociągi dużych prędkości TGV w kierunku Le Mans i dalej na zachód korzystają z LGV Atlantique między Paryżem i Connerré (20 km na wschód od Le Mans), a nie z "klasycznej" linii.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Direction Générale des Ponts et Chaussées et des Chemins de Fer (1869). Statistique centrale des chemins de fer. Chemins de fer français. Situation au 31 décembre 1869 (in French). Paris: Ministère des Travaux Publics. pp. 146–160.