Listonosz polski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Listonosz polski
Grupa

brodawczaki

Typ użytkowy

gołąb pocztowy/wystawowy

Numer w Federacji Europejskiej

EE 114

Pochodzenie

Bagdad (XII w.); południowa Polska

Listonosz polski, także bagdeta polskarasa gołębia należąca do grupy brodawczaków, podobnie jak inne rasy pochodzący od gołębia skalnego (Columba livia). Jest rasą bardzo starą, hodowana i znana od stuleci na terenie Małopolski w rejonie Bochni, Gdowa, Krakowa, Niepołomic, Tarnowa i Wieliczki[1].

Pochodzenie[edytuj | edytuj kod]

Rasa ta jest jedną z najstarszych ras gołębi wywodząca swoje korzenie poczty gołębiej należącej do sułtana Nur Eddina z Bagdadu (XII w.), dlatego nazywany jest bagdetą. W Polsce używa się jednak nazw „listonosz” lub „listowy”, które to hodowcy preferowali[2].

Od roku 1975 popularność rasy drastycznie zmalała, pięć lat później uznano, iż rasa wyginęła[2].

Budowa[edytuj | edytuj kod]

Ogólne wrażenie[edytuj | edytuj kod]

Gołąb duży, silny, o mocnym kośćcu, wydłużonej głowie, silnym i prostym dziobie, stojący na lekko ugiętych nogach[2].

Opis szczegółowy[edytuj | edytuj kod]

Wąska i długa, spłaszczona, proporcjonalna do reszty ciała; dziób w kształcie klina, długi, silny i gruby, tępo zakończony. Oczy umieszczone na środku głowy. Szyja jest prosta i długa. Pierś wyraźnie szeroka i zaokrąglona. Plecy są długie, wąskie i opadające. Skrzydła są dużych rozmiarów całkowicie przykrywają plecy. Nogi są mocne, długie i nieopierzone[2][3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Piotr Stachurski, Polski Związek Hodowców Gołębi Rasowych i Drobnego Inwentarza [online], www.pzhgridi.pl [dostęp 2018-06-15].
  2. a b c d Marek Matuszewski, Polski Listonosz – Gołębie [online], www.faunaflora.com.pl [dostęp 2018-06-15].
  3. l, Listonosz polski Ptaki ozdobne [online], www.ptakiozdobne.pl [dostęp 2018-06-15] (pol.).