Ludwik Kiełtyka
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 czerwca 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
13 stycznia 1973 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Późniejsza praca |
urzędnik Państwowej Inspekcji Pracy |
| Odznaczenia | |
| |
Ludwik Kiełtyka (ur. 23 czerwca 1922 w Łętowni, zm. 13 stycznia 1973 w Kielcach) – polski sędzia, kapitan ludowego Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Od 18 marca 1946 asesor Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie. Od 17 września 1947 p.o. sędziego, od 30 kwietnia 1947 do 1 września 1952 sędzia WSR Kraków[1].
W 1947 został oddelegowany do Wojskowego Sądu Grupy Operacyjnej Wisła, gdzie w ciągu 4 miesięcy skazał na śmierć 130[2] członków UPA lub ludzi z nią współpracujących (spośród 173 orzeczonych przez WSGO Wisła kar śmierci – 139 zostało wykonanych). Od 30 czerwca 1947 do 1 października 1952, pełnił funkcję sędziego Wojskowego Sądu Rejonowego w Krakowie. W tym czasie wydał 85 wyroków skazujących na karę śmierci. W 1952 rozpoczął zaoczne studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim, których nie ukończył[2]. W sumie w czasie swej kariery sędziego, wydał co najmniej 216 wyroków skazujących na śmierć. W latach późniejszych pracował jako urzędnik Państwowej Inspekcji Pracy i prezes Handlowej Spółdzielni Inwalidów w Kielcach[3]. 17 grudnia 1946 odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużonym na Polu Chwały[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Skazani na karę śmierci przez Wojskowy Sąd Rejonowy w Krakowie w latach 1946-1955, Kraków 2008, s. 6.
- ↑ a b Eugeniusz Misiło, Wyroki niezwłocznie wykonać [online] [dostęp 2020-06-09] (pol.).
- ↑ Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasów bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944–1956, Kraków: Instytut Pamięci Narodowej, 2005, ISBN 83-88385-65-8.
- ↑ M.P. z 1947 r. nr 29, poz. 266
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Krzysztof Szwagrzyk, Prawnicy czasów bezprawia. Sędziowie i prokuratorzy wojskowi w Polsce 1944–1956, Kraków: Instytut Pamięci Narodowej, 2005, ISBN 83-88385-65-8.