Mahadewa (buddyzm)
Mahadewa (sanskr. महादेव) – postać z dziejów wczesnego buddyzmu, nawrócony na buddyzm bramin, którego heretyckie poglądy doprowadziły do rozłamu w Sandze[1].
Tradycja przypisuje Mahadewie sformułowanie pięciu tez, które podważały uprzywilejowany status arhatów:[1][2]
- arhat może ulegać pokusom, np. mieć sny o charakterze erotycznym
- arhat nie jest wolny od pewnego rodzaju niewiedzy, może np. nie znać czyjegoś imienia
- arhat może mieć wątpliwości
- arhat może zostać oświecony przez kogoś innego
- wstąpieniu na szlachetną ośmioraką ścieżkę może towarzyszyć wydanie spontanicznego okrzyku
Wystąpienie Mahadewy wiązane jest tradycyjnie z powstaniem szkoły mahasanghików i narodzinami tradycji mahajana[2]. Tezy Mahadewy wywołały gwałtowną dyskusję w łonie buddyjskiej Sanghi i stały się powodem zwołania soboru w Pataliputrze, który ostatecznie ugruntował rozłam między mahasanghikami i sthawirawadinami[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Marek Mejor: Buddyzm. Zarys historii buddyzmu w Indiach. Warszawa: Prószyński i S-ka, 2001, s. 156-157. ISBN 83-7255-185-5.
- ↑ a b c Paul Williams: Buddyzm mahajana. Kraków: Wydawnictwo A, 2000, s. 29-30. ISBN 83-912388-3-0.
Encyklopedie internetowe (osoba):