Manewr operacyjny
Manewr operacyjny – zorganizowane i celowe przemieszczenie całości lub części związku operacyjnego na kierunku strategicznym lub operacyjnym dla wykonania kolejnych zadań lub osiągnięcia celu operacji.
Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Celem manewru operacyjnego może być utworzenie nowego zgrupowania operacyjnego, rozwinięcie powodzenia, przeprowadzenie działań na innym kierunku, stoczenie bitwy spotkaniowej. Może być wykonywany podczas operacyjnego rozwijania sił zbrojnych lub w toku działań wojennych. Do form manewru w operacji zaczepnej zalicza się uderzenie czołowe, uderzenie skrzydłowe, obejście, oskrzydlenie, uderzenia na kierunkach zbieżnych, w operacji obronnej natomiast przeciwuderzenie, przeciwnatarcie i uderzenie przed przedni skraj obrony[1]. Może stanowić integralną część manewru strategicznego[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Huzarski (red.) i Wołejszo (red.) 2014 ↓, s. 25.
- ↑ Laprus (red.) 1979 ↓, s. 209.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Michał Huzarski (red.), Jarosław Wołejszo (red.): Leksykon obronności. Polska i Europa. Warszawa: Wydawnictwo „Bellona”, 2014. ISBN 978-83-11-13382-2.
- Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.