Marian Dylewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Marian Dylewski
Herb
herb Oksza
Rodzina

Dylewscy herbu Oksza

Ojciec

Wincenty Józef Dylewski

Matka

Jadwiga z Nanowskich

Żona

1) Teresa z Holzerów
2) Filomena z Parysów

Dzieci

Helena Ziemiałkowska, Stanisława Teodorowicz. Eleonora Rozborska

Rodzeństwo

bracia: Kazimierz Józef, Julian Stanisław (1805-1886),
siostry Franciszka Józefa, Marianna, Julia Maxymowiczową i Jadwiga Grąbczewską.

Marian Dylewski
Data urodzenia

1812

Data i miejsce śmierci

12 maja 1873
Przemyśl

poseł na Sejm Ustawodawczy (1848)
Okres

od 10 lipca 1848
do 7 marca 1849

Przynależność polityczna

„Stowarzyszenie” polscy demokraci

członek Rady Powiatu w Drohobyczu
Okres

od 1868
do 1873

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Demokratyczne

Marian Dylewski, herbu Oksza (ur. w 1812, zm. 12 maja 1873 w Przemyślu) – prawnik, adwokat, poseł na Sejm Ustawodawczy w Kromieryżu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na wydziale prawa uniwersytetu we Lwowie, gdzie otrzymał tytuł doktora praw (1837)[1]. W latach 1838-1840 pracował jako adiunkt w prokuraturze kameralnej we Lwowie[1]. Podejrzewany o udział w polskich nielegalnych organizacjach niepodległościowych w latach 1842–1844 był więziony, w 1845 skazany na karę więzienia i ostatecznie ułaskawiony przez cesarza[2]. Uczestnik powstania 1846[3]. W latach 1846-1851 pracował jako prawnik we Lwowie[1]. Od 1851 do 1855 był adwokatem przy Sądzie Obwodowym w Stanisławowie[4].

Aktywny politycznie w okresie Wiosny Ludów, członek Komitetu Narodowego we Lwowie (1848)[5]. Członek deputacji adresowej Komitetu do Wiednia[6]. Następnie był posłem na Sejm Ustawodawczy w Wiedniu i Kromieryżu (10 lipca 1848 – 7 marca 1849), wybranym z okręgu wyborczego miasto Lwów 2[7]. W parlamencie należał do „Stowarzyszenia” skupiającego demokratycznych posłów polskich[8]. Od 28 listopada 1848 członek Komisji Konstytucyjnej[1], zastąpił w niej Franciszka Smolkę wybranego wówczas na prezydenta Lwowa[9].

Ziemianin, od 1849 współwłaściciel majątku Rolów z Bojarami, w pow. drohobyckim[10]. Członek Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego (1856-1868)[11]. Członek Wydziału Okręgowego w Drohobyczu Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego we Lwowie (1869-1872)[12]. Członek powiatowej komisji szacunkowej podatku gruntowego w Drohobyczu (1871-1872)[13].

Związany z Polskim Stronnictwem Demokratycznym. W latach 1868-1873 członek Rady Powiatu z grupy większej własności oraz prezes (1868-1870) i zastępca członka (1872) Wydziału Powiatowego w Drohobyczu[14].

Rodzina i życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie ziemiańskiej, syn Wincentego Józefa (ur. 1772) i Jadwigi z Nanowskich. Jego braćmi byli: ksiądz Kazimierz Józef i lekarz Julian Stanisław (1805-1886) zaś siostrami Franciszka Józefa, Marianna, Julia (z męża Maxymowiczową) i Jadwiga (z męża Grąbczewską). Ożenił się z dwukrotnie: pierwszy raz z Teresą z Holzerów z którą miał córki: Helenę (1840-1917, żonę Floriana Ziemiałkowskiego) i Stanisławę (1848-1890, żonę Antoniego Teodorowicza). Po śmierci żony ożenił się powtórnie z Filomeną z Parysów z którą miał córkę Eleonorę (późniejszą Rozborską)[15][16].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d Parlament Österreich Republik, Franz Adlgasser, Kurzbiografie Dylewski, Marian Dr. iur. – Parlamentarier 1848-1918 online [4.11.2019]
  2. ↑ Józef Krajewski, Tajne związki polityczne w Galicyi (od r. 1833 do r. 1841) według niewydanych źródeł rękopiśmiennych, oraz aktów sądowych i gubernialnych , Lwów 1903; s. 122, 128,
  3. ↑ Pamiętniki urzędników galicyjskich, oprac. Irena Homola i Bolesław Łopuszański., Kraków 1978. s. 397.
  4. ↑ Provinzial Handbuch der Königreich Galizien und Lodomerien für das Jahr 1851, s. 266; 1852, s. 266; 1853, s. 267; 1854, s. 268; Handbuch des Lemberger Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855, s. 219;
  5. ↑ Marian Stolarczyk, Działalność lwowskiej Centralnej Rady Narodowej, Rzeszów 1994,
  6. ↑ Antoni Knot, Miscellanea źródłowe do dziejów 1848 r. w Galicji, "Sobótka" tom 3, 1948, nr 1, s. 208
  7. ↑ Józef Buszko, Polacy w parlamencie wiedeńskim – 1848–1918, Warszawa 1996, s. 350.
  8. ↑ Protokoły Koła Polskiego w wiedeńskiej Radzie Państwa (lata 1867–1868), oprac. Zbigniew Fras i Stanisław Pijaj, Kraków 2001, s. 27.
  9. ↑ Krzysztof Karol Daszyk, Austriacki Sejm Konstytucyjny doby Wiosny Ludów a nadzieje i rachuby polityczne galicyjskich Polaków, "Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego" Rocznik MCCLXXIX, 2005, Prace Historyczne z. 132, s. 90.
  10. ↑ Provinzial Handbuch der Königreich Galizien und Lodomerien für das Jahr 1850, s. 440; 1851, s. 442; 1852, s. 442; 1853, s. 445; 1854, s. 445; Handbuch des Lemberger Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1855, s. 328; 1856, s. 328; 1857, s. 589; Hanbuch des Lemberger Statthalteriei-Gebetes in Galizien für das Jahr 1858, s. 467; 1859, s. 505; 1860, s. 513;
  11. ↑ Handbuch des Lemberger Statthaltarei-Gebietes in Galizien für das Jahr 1856, s. 274; 1857, s. 362; Hanbuch des Lemberger Statthalteriei-Gebetes in Galizien für das Jahr 1858, s. 253; 1859, s. 270; 1860, s. 274; 1861, s. 409; 1862, s. 424; 1863, s. 429; 1864, s. 438; 1865, s. 451; 1866, s. 461; Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1867, s. 814; 1868, s. 814; 1869, s. 536; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870, s. 575; 1871, s. 509; 1872, s. 507; 1873, s. 523;
  12. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1869, s. 508; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870, s. 537; 1871, s. 464; 1872, s. 464; 1873, s. 464;
  13. ↑ Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1871, s. 196; 1872, s. 200; 1873, s. 198;
  14. ↑ Galizisches Provinzial-Handbuch für das Jahr 1868, s. 410, 411; 1869, s. 241, 242; Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkim Księstwem Krakowskiem na rok 1870, s. 248, 249; 1871, s. 247; 1872, s. 246, 247; 1873, s. 243, 244;
  15. ↑ Herbarz Polski, część 1 Wiadomości historyczno-genealogiczne o rodach szlacheckich, ułożył i wydał Adam Boniecki, t. 5, Warszawa 1902, s. 139.
  16. ↑ Helena Kozicka z Gostkowskich Wspomnienia z lat 1867-1914, opracowanie, wstęp, przypisy Kamila Cybulska, Kielce 2015, s. 27, 28, 45
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Marian_Dylewski&oldid=73155014”