Maskowanie strategiczne
Maskowanie strategiczne – ogół przedsięwzięć maskowania mający na celu ukrycie przygotowania operacji strategicznej, kampanii, a także dezorientację przeciwnika co do zamiarów rzeczywistych wojsk własnych. [1]. Przedsięwzięcia maskowania wykonuje się na podstawie planu maskowania frontu (grupy armii).
Maskowanie strategiczne obejmuje skoordynowane działania, mające na celu wprowadzanie w błąd najwyższych organów kierowania i dowodzenia przeciwnika odnośnie[2]:
- aktualnego stanu przygotowań obronnych państwa
- zamiaru prowadzenia działań militarnych
- ukrycia ważnych obiektów (w tym elementów systemu kierowania i dowodzenia rozwiniętych na obszarze kraju)
- kierowanie uwagi przeciwnika na przedsięwzięcia i obiekty drugorzędne lub pozorowane.
Jest przedsięwzięciem długofalowym, obejmującym nie tylko resort obrony narodowej lecz równie właściwe instytucje rządowe i samorządowe. W siłach zbrojnych realizowane jest w dwóch obszarach: maskowania działalności sił zbrojnych i maskowania wojskowej infrastruktury obronne[2]j.
We współczesnych działaniach maskowanie strategiczne musi być prowadzone stale i w każdej sytuacji przez związki operacyjne, rodzaje wojsk i służb.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W.A. Maculenko: Operatiwnaja maskirowka wojsk. Wojenizdat, Moskwa 1988. s. 4.
- ↑ a b Magda i Szczurowski (prom.) 2014 ↓, s. 131.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Józef Urbanowicz [red.]: Mała encyklopedia wojskowa, Wydawnictwo MON, Warszawa 1970
- W.A. Maculenko: Operatiwnaja maskirowka wojsk. Moskwa: Wojeizdat, 1975, s. 4.
- Ireneusz Magda, Wojciech Szczurowski (prom.): Maskowanie operacyjne w aspekcie współczesnych możliwości Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. W: Andrzej Polak (red.): Wybrane zagadnienia z teorii i praktyki obronności. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2014.