Medon piceus
| Medon piceus | |||
| (Kraatz, 1858) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Podplemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Medon piceus | ||
| Synonimy | |||
| |||
Medon piceus – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.
Gatunek ten został opisany w 1858 roku przez Ernsta Gustava Kraatza jako Lithocharis piceus[1].
Chrząszcz o ciele długości od 4 do 4,5 mm, ubarwiony rdzawobrunatno z ciemniejszą głową oraz żółtordzawymi: czułkami, aparatem gębowym, odnóżami i tylnymi brzegami tergitów odwłoka. Wierzch głowy i przedplecza, z wyjątkiem gładkich linii środkowych na obu tych częściach ciała, są pośrodku gęsto, pępkowato punktowane. Punkty na przedpleczu są duże i głębokie. Warga górna ma przednią krawędź z dwoma małymi ząbkami i niegłębokim wgłębieniem między nimi. Odnóża tylnej pary mają stopy znacznie krótsze niż golenie. Punktowanie odwłoka jest gęste i delikatne. Odwłok samca ma piąty sternit o tylnym brzegu z płytkim, szerokim, łukowatym wcięciem, a szósty sternit z tylną krawędzią wciętą trójkątnie[2].
Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Włoch, Malty, Polski i Czech[1]. Zasiedla torfowiska i widne lasy. Bytuje wśród torfowców, pod rozłogami wrzosów i w ściółce[3][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Medon piceus. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2019-02-02].
- ↑ a b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
- ↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.