Metoda Marchiego

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Metoda Marchiego – metoda barwienia stosowana w neurohistologii, uwidaczniająca produkty degeneracji Wallera przeciętych włókien nerwowych. W metodzie tej stosuje się kwas osmowy. Metoda Marchiego była pierwszą z metod uwidaczniających degenerujące włókna nerwowe – później wprowadzono metody Nauty-Gygaxa i Finka-Heimera[1].

Metodę opisał Vittorio Marchi[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. An introduction to the human nervous system. NUS Press, 1987 ISBN 9971-69-107-8 s. 67
  2. Manni E, Troiani D. Vittorio Marchi's method of staining degenerating nervous fibers and the tragedy of his life. „Archives of neurology”. 2 (62), s. 321–5, luty 2005. DOI: 10.1001/archneur.62.2.321. PMID: 15710864.