Mikałaj Andrejczuk

Mikałaj Andrejczuk
Мікалай Андрэйчук
Pełne imię i nazwisko	Mikałaj Kanstancinawicz Andrejczuk
Data i miejsce urodzenia	7 kwietnia 1957 ; Podbiała
	Deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji
Okres	od 27 października 2008; do 18 października 2012
	Odznaczenia
	Cytaty w Wikicytatach

Mikałaj Kanstancinawicz Andrejczuk (biał. Мікалай Канстанцінавіч Андрэйчук, ros. Николай Константинович Андрейчук, Nikołaj Konstantinowicz Andriejczuk; ur. 7 kwietnia 1957 w Podbiałej) – białoruski prawnik, sędzia i polityk, w latach 2008–2012 deputowany do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 7 kwietnia 1957 roku we wsi Podbiała, w rejonie kamienieckim obwodu brzeskiego Białoruskiej SRR, ZSRR^[1]. W 1982 roku ukończył studia na Wydziale Prawa^[2] Kaliningradzkiego Uniwersytetu Państwowego, uzyskując wykształcenie prawnika. Pracę rozpoczął jako tokarz w Kaliningradzkich Zakładach Handlowego Budownictwa Maszynowego. Odbył służbę w szeregach Sił Zbrojnych ZSRR^[1]. Pięć lat^[2] pracował jako śledczy, starszy śledczy Kamienieckiego Rejonowego Oddziału Spraw Wewnętrznych, następnie sędzia^[1]. W 1987 roku został przewodniczącym sądu rejonu kamienieckiego, po czym pracował na tym stanowisku ponad 20 lat^[2].

W 2008 roku kandydował w wyborach parlamentarnych. Jego program wyborczy zawierał m.in. postulat wprowadzenia zmian w kodeksie naruszeń prawa administracyjnego^[2]. 27 października 2008 roku został deputowanym do Izby Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi IV kadencji z Białowieskiego Okręgu Wyborczego Nr 8^[3]. Pełnił w niej funkcję członka Stałej Komisji ds. Prawodawstwa i Zagadnień Sądowo-Prawnych^[1]. Od 13 listopada 2008 roku był członkiem Narodowej Grupy Republiki Białorusi w Unii Międzyparlamentarnej^[4]. Jego kadencja w Izbie Reprezentantów zakończyła się 18 października 2012 roku^[5].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal Jubileuszowy „90 lat Sił Zbrojnych Republiki Białorusi”;
Gramota Pochwalna Rady Ministrów Republiki Białorusi^[1].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

Mikałaj Andrejczuk jest żonaty, ma dwoje dorosłych dzieci. Żona mieszka i pracuje w Mińsku. Syn jest prawnikiem, w 2009 roku pracował jako asystent przewodniczącego Brzeskiego Międzygarnizonowego Sądu Wojskowego. Córka w tym samym roku kończyła Wydział Prawa Brzeskiego Uniwersytetu Państwowego im. Aleksandra Puszkina i miała swoją rodzinę. W wolnym czasie Mikałaj Andrejczuk zajmuje się myślistwem. Poluje przede wszystkim na dziki i lisy^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Андрейчук Николай Константинович. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-12)]. (ros.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Елена Трибулева: Депутат парламента Николай Андрейчук: «Не знаешь, как поступить, – поступай по Закону». Wieczernyj Briest, 2009-02-27. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).
↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 27 октября 2008 г. № 4-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-10-27. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ros.).
↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 13 ноября 2008 г. №40-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-11-13. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ros.).
↑ В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 18 октября 2012 г. №4-П5/I. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2012-10-18. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ros.).

[a-1] Андрейчук Николай Константинович. Izba Reprezentantów Zgromadzenia Narodowego Republiki Białorusi. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-12)]. (ros.).

[b-2] Елена Трибулева: Депутат парламента Николай Андрейчук: «Не знаешь, как поступить, – поступай по Закону». Wieczernyj Briest, 2009-02-27. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ros.).

[c-3] В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 27 октября 2008 г. № 4-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-10-27. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ros.).

[d-4] В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 13 ноября 2008 г. №40-П4/I. pravo.levonevsky.org, 2008-11-13. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-12-08)]. (ros.).

[e-5] В. Андрейченко: Постановление Палаты представителей Национального собрания Республики Беларусь от 18 октября 2012 г. №4-П5/I. Narodowy Internetowy Portal Prawny Republiki Białorusi, 2012-10-18. [dostęp 2019-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-16)]. (ros.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]