Ministerstwo Żeglugi (1960–1974)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ministerstwo Żeglugi (1960–1974) – urząd ministra, centralny organ administracji rządowej, członek Rady Ministrów, powołany w celu kierowania i zarządzania całokształtem spraw związanych z polityka morską

Powołanie urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1960 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej i przekształceniu urzędu Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej w urząd Ministra Żeglugi ustanowiono nowy urząd[1].

Zakres działania urzędu[edytuj | edytuj kod]

Zgodnie z ustawą z 1960 r. zachowano zakres działania jaki ustanowiono dla urzędu Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej z 1957 r., z wyjątkiem drobnych zmian w art. 2 ust. 2 pkt 1 (skreślenie) oraz w art. 2 ust. 2 pkt 2, polegającym na zmianie szyku zdania[1].

W dziedzinie żeglugi morskiej i rybołówstwa morskiego sprawy[edytuj | edytuj kod]

  • eksploatacji i rozbudowy floty handlowej i rybackiej;
  • eksploatacji i rozbudowy portów i przystani;
  • morskich stoczni remontowych;
  • przedsiębiorstw usługowych związanych z żeglugą morską i rybołówstwem morskim;
  • bezpieczeństwa żeglugi;
  • ochrony brzegów morskich;
  • ochrony rybołówstwa morskiego;
  • nadzoru technicznego na urządzeniami żeglugowymi, portowymi i rybołówstwa morskiego;
  • wyznaczanie i wysyłanie za granicę przedstawicieli w porozumieniu z Ministrem Spraw Zagranicznych.

W dziedzinie dróg wodnych i żeglugi śródlądowych sprawy[edytuj | edytuj kod]

– eksploatacji i administracji żeglugowej śródlądowych dróg wodnych;

  • portów rzecznych;
  • stoczni rzecznych.

W dziedzinie przemysłu rybnego sprawy[edytuj | edytuj kod]

  • przetwórstwa rybnego;
  • skupu ryb;
  • hurtowego i detalicznego obrotu rybami we współdziałaniu z zainteresowanymi ministrami.

W dziedzinie gospodarki wodnej[edytuj | edytuj kod]

  • wykonywanie uprawnień zastrzeżonych w prawie wodnym naczelnym organem administracji państwowej;
  • ewidencjonowanie i bilansowanie zasobów wód powierzchniowych i podziemnych na podstawie materiałów opracowanych przez właściwe organy;
  • ustalanie zasad prawidłowego i racjonalnego gospodarowania zasobami wód;
  • wydawanie przepisów o budowie, utrzymaniu i eksploatacji wszystkich zakładów, budowli i urządzeń wodnych;
  • koordynowanie i nadzorowanie eksploatacji zasobów wodnych oraz sprawowanie ogólnego nadzoru nad działalnością wszelkich zakładów, budowli i urządzeń wodnych mających wpływ na gospodarkę wodną;
  • inicjowanie i ustalanie programu kompleksowych inwestycji wodnych;
  • opracowanie perspektywicznych planów gospodarki wodnej;
  • koordynowanie i opiniowanie resortowych i terenowych planów inwestycyjnych w zakresie gospodarki wodnej;
  • sprawowanie nadzoru i kontroli nad ochroną wód przed zanieczyszczeniami oraz nad całokształtem gospodarki ściekowej;
  • sprawy ochrony przeciwpowodziowej;
  • obsługa hydrologiczna i meteorologiczna dla potrzeb gospodarki narodowej i ochrony Państwa.

Zniesienie urzędu[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie ustawy z 1974 r. o utworzeniu urzędu Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej zniesiono urząd Ministra Żeglugi[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ustawa z dnia 14 czerwca 1960 r. o utworzeniu Centralnego Urzędu Gospodarki Wodnej i przekształceniu urzędu Ministra Żeglugi i Gospodarki Wodnej w urząd Ministra Żeglugi. Dz. U. 1960 nr 29 poz. 163
  2. Ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o utworzeniu urzędu Ministra Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej. Dz. U. 1974 nr 13 poz. 78