Mistrz z Alkmaaru

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mistrz z Alkmaaru
Ilustracja
Sceny z życia Joachima i Anny
Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

Renesans

Mistrz z Alkmaaru (lub Mistrz roku 1504, Mistrz siedmiu uczynków miłosierdzia) – renesansowy artysta niderlandzki czynny w Alkmaarze na początku XVI wieku, prawdopodobnie w latach 1490-1510[1] lub 1475-1515[2]. Identyfikowany był z Cornelisem Buysem Starszym czynnym w latach 1490-1524 w Alkmaarze lub z Pieterem Gerritszem z Haarlemu zmarłym w 1540 roku[3].

Życie i działalność artystyczna[edytuj | edytuj kod]

Jego przydomek wywodzi się od cyklu obrazów wykonanych w 1504 roku na zlecenie Bractwa Ducha Świętego przy kościele Sint Laurensker w Alkmaarze pt. Siedem uczynków miłosierdzia. Prace artysty wskazują na zależność od malarstwa haarlemskiego. Odznaczają się precyzją rysunku, intensywnością kolorytu i malowniczym, realistycznym przedstawianiu scen o charakterze ludowym[4].

Przypisywane prace[edytuj | edytuj kod]

Siedem uczynków miłosierdzia
Siedem uczynków miłosierdzia

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Robert Genaille: Encyklopedia malarstwa flamandzkiego i holenderskiego. Warszawa: PWN, 2001. ISBN 83-221-0686-6.
  • Robert Genaille: Słownik malarstwa holenderskiego i flamandzkiego. Warszawa: WAiF, 1975.
  • Antoni Ziemba: Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380–1500. Niderlandzkie malarstwo tablicowe. Tom II. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, 2008. ISBN 978-83-235-0443-6.