Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2021
| |||
| Szczegóły | |||
| Organizator | |||
|---|---|---|---|
| Edycja |
19 | ||
| Liczba zespołów |
8+12+9 | ||
| Termin |
5 czerwca – 11 lipca 2021 | ||
| Liczba obiektów sportowych |
5 (w 5 miejscowościach) | ||
| Zwycięzca | |||
| 2. miejsce | |||
| 3. miejsce | |||
Mistrzostwa Europy w Rugby 7 Mężczyzn 2021 – dziewiętnaste mistrzostwa Europy w rugby 7 mężczyzn, oficjalne międzynarodowe zawody rugby 7 o randze mistrzostw kontynentu organizowane przez Rugby Europe mające na celu wyłonienie najlepszej męskiej reprezentacji narodowej w tej dyscyplinie sportu w Europie. Zostały rozegrane w formie pięciu turniejów w trzech hierarchicznie ułożonych dywizjach w okresie od 5 czerwca do 11 lipca 2021 roku. W walce o tytuł mistrzowski brało udział osiem zespołów, pozostałe europejskie drużyny, które przystąpiły do rozgrywek, występowały w niższych dywizjach, pomiędzy wszystkimi trzema istniał system awansów i spadków.
W obydwu turniejach zwyciężali reprezentanci Hiszpanii, zdobywając tym samym swój pierwszy tytuł mistrza kontynentu[1][2][3][4].
Wszystkie turnieje były transmitowane w Internecie[5][6].
Informacje ogólne[edytuj | edytuj kod]
W połowie marca 2021 roku, pomimo pandemii COVID-19, Rugby Europe potwierdził, iż sezon rugby 7 odbędzie się zgodnie z harmonogramem[7], a dwa miesiące później ogłoszono jego szczegóły[8][9]. Mistrzostwa zostały rozegrane w formie pięciu turniejów – dwóch w GPS oraz trzech w niższych dywizjach
Mistrzem Europy zostawała drużyna, która po rozegraniu dwóch turniejów w okresie od czerwca do lipca – w Lizbonie i Moskwie – zgromadziła najwięcej punktów, które były przyznawane za zajmowane w nich miejsca:
| Miejsce | Punkty |
|---|---|
| 1 | 20 |
| 2 | 18 |
| 3 | 16 |
| 4 | 14 |
| 5 | 12 |
| 6 | 10 |
| 7 | 8 |
| 8 | 6 |
Reprezentacje w każdym z turniejów zostały podzielone na dwie czterozespołowe grupy rywalizujące w pierwszej fazie w ramach grup systemem kołowym o rozstawienie przed trzyrundową fazą pucharową. W fazie grupowej spotkania toczone były bez ewentualnej dogrywki, za zwycięstwo, remis i porażkę przysługiwały odpowiednio trzy, dwa i jeden punkt, brak punktów natomiast za nieprzystąpienie do meczu. W przypadku tej samej liczby punktów ich lokaty miały być ustalane kolejno na podstawie:
- wyniku meczów pomiędzy zainteresowanymi drużynami;
- lepszego bilansu punktów zdobytych i straconych;
- lepszego bilansu przyłożeń zdobytych i straconych;
- większej liczby zdobytych punktów;
- większej liczby zdobytych przyłożeń;
- rzutu monetą.
W przypadku remisu w fazie pucharowej organizowana była dogrywka składająca się z dwóch pięciominutowych części, z uwzględnieniem reguły nagłej śmierci.
Przystępujące do turnieju reprezentacje mogły liczyć maksymalnie dwunastu zawodników. Rozstawienie w każdych zawodach następowało na podstawie wyników poprzedniego turnieju, a w przypadku pierwszych zawodów – na podstawie rankingu z poprzedniej edycji.
Pomiędzy dywizjami istniał system awansów i spadków – po zakończonym sezonie najsłabsza reprezentacja z Grand Prix Series oraz po dwie z kolejnych dwóch poziomów rozgrywek zostały relegowane do niższej klasy rozgrywkowej, a ich miejsce zajęli odpowiednio zwycięzca Trophy i finaliści Conference – z zastrzeżeniem, iż chronieni przed spadkiem są gospodarze turniejów. Sędziowie zawodów[10].
Turnieje[edytuj | edytuj kod]
Lizbona (5–6 czerwca)[edytuj | edytuj kod]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Moskwa (26–21 czerwca)[edytuj | edytuj kod]
|
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klasyfikacja końcowa[edytuj | edytuj kod]
| Poz. | Drużyna | Punkty | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| LIZ | MOS | Ogółem | ||||
|
 Hiszpania
|
20 | 20 | 40 | ||
|
 Niemcy
|
18 | 16 | 34 | ||
|
 Rosja
|
16 | 14 | 30 | ||
| 4 |  Litwa
|
8 | 18 | 26 | ||
| 5 |  Gruzja
|
12 | 12 | 24 | ||
| 6 |  Portugalia
|
14 | 8 | 22 | ||
| 7 |  Włochy
|
10 | 10 | 20 | ||
| 8 |  Polska
|
6 | 6 | 12 | ||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Russia and Spain clinch Series titles in Moscow. rugbyeurope.eu. [dostęp 2021-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-29)]. (ang.).
- ↑ Spain and Russia win silverware after a great weekend of sevens. rugbyeurope.eu. [dostęp 2021-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-07)]. (ang.).
- ↑ Russia and Spain victorious in Rugby Europe Sevens Championship. world.rugby. [dostęp 2021-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-07)]. (ang.).
- ↑ Men's Final Series Ranking. twitter.com. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-18)]. (ang.).
- ↑ Men and Women's 7s Championship LIVE. rugbyeurope.eu. [dostęp 2021-06-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-09)]. (ang.).
- ↑ High drama expected in Moscow over three days of sevens. rugbyeurope.eu. [dostęp 2021-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-24)]. (ang.).
- ↑ Decisions update on Rugby Europe Competitions. rugbyeurope.eu. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-04-29)]. (ang.).
- ↑ Rugby Europe 7s Season Announced. rugbyeurope.eu. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-05-27)]. (ang.).
- ↑ Rugby Europe ogłosiło sezon Rugby 7. pzrugby.pl. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-18)]. (pol.).
- ↑ Rugby Europe Seven's Competitions Officials Appointments. rugbyeurope.eu. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-09)]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Men's 7s Championship 2021. rugbyeurope.eu. [dostęp 2021-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-06-28)]. (ang.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Strona Rugby Europe (ang. • fr.)