Moc akustyczna źródła

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Moc akustyczna źródła dźwięku – całkowita moc fali akustycznej emitowanej przez źródło. Można ją wyznaczyć otaczając źródło dźwięku zamkniętą powierzchnią i sumując strumień mocy akustycznej przez tę powierzchnię. W metodzie tej przyjmuje się, że pochłanianie fali dźwiękowej w ośrodku jest pomijalnie małe lub powierzchnia ściśle otacza źródło. W przypadku powietrza dla niezbyt dużych odległości spełniony jest pierwszy warunek. Jednostką mocy akustycznej jest 1 W.

Nie należy mylić mocy PA akustycznej z mocą źródła dźwięku P, która jest mocą pobieraną przez źródło. Stosunek tych mocy jest to sprawność źródła dźwięku

W przypadku głośników nie przekracza ona zwykle kilku procent. Moc głośnika   P = U·I   jest mocą elektryczną dostarczoną do głośnika.

Przykładowe moce akustyczne źródeł dźwięku[1][edytuj | edytuj kod]

Wartości podane w tabeli mają charakter orientacyjny.

Źródło dźwięku Moc akustyczna
[W]
mowa ludzka 7·10-7
głośny śpiew 0,002
fortepian (forte) 0,2
organy 4
klakson samochodowy 5
głośnik koncertowy 100
syrena alarmowa 3000

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Szczepan Szczeniowski Fizyka doświadczalna. Mechanika i akustyka. PWN, Warszawa (1980)