Mocnica

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Mocnica – pogrubiony pas poszycia elementów kadłuba jednostki pływającej stosowany ze względu na miejscowe zwiększenie obciążenia konstrukcji, ze względu na umiejscowienie dookreślany jako: 1. mocnica obłowa – przejście dna w burtę; 2. mocnica burtowa – w rejonie burty przylegającej do pokładu górnego; 3. mocnica pokładowa – w rejonie pokładu górnego przylegającego do mocnicy burtowej[1]. Dwie ostatnie były łączone pierwotnie za pomocą nitów, współcześnie spawane (złącze pachwinowe), a na nowych statkach handlowych (typu masowiec, roporudomasowiec, zbiornikowiec) zastępowane przez zaokrągloną mocnicę burtową[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. W. Więckiewicz, Budowa kadłubów statków morskich, Gdynia 2003, s. 30.
  2. W. Więckiewicz, Budowa kadłubów statków morskich, s. 31–32.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Wojciech Więckiewicz, Budowa kadłubów statków morskich, Gdynia: Wydawnictwo Akademii Morskiej, 2003.