Modulacja diatoniczna
Modulacja diatoniczna polega na zmianie tonacji poprzez użycie w tonacji wyjściowej i docelowej identycznego co do brzmienia i nazewnictwa dźwięków akordu wspólnego, pełniącego różne funkcje harmoniczne w obu tonacjach. Modulacja diatoniczna wykorzystuje fakt występowania jednego akordu w kilku tonacjach. Akord, który może połączyć tonacje, nazywamy akordem wspólnym i najczęściej w szkolnej praktyce realizowania modulacji diatonicznych jest to trójdźwięk durowy, molowy, rzadziej zmniejszony lub zwiększony, ewentualnie czterodźwięk septymowy.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jacek Targosz, Podstawy harmonii funkcyjnej, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, Kraków
- Kazimierz Sikorski, Harmonia cz.I, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1991, Kraków, ISBN 83-224-0254-6
- Aleksander Frączkiewicz, Maria Fieldorf, Zasady modulacji, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1988, Kraków, ISBN 83-224-0100-0
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- definicja encyklopedyczna. portalwiedzy.onet.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-12-26)].
- portal obejmujący strony akademickich ośrodków muzykologicznych i baz danych